Tagarchief: zakkenrollers

Over berovingen gesproken

Het is wel om een beetje moe van te worden. Zelf ben ik in Barcelona nog nooit gerold of bestolen, althans waar ik zelf bij was. Eén keer een opengebroken kofferbak, waarin toen net een oude Pentax-camera lag; alsof ze het wisten. Verder ben ik alleen ooit gerold in Zandvoort, in de drukte van een Formule 1-race die daar in de prehistorie nog werd verreden. Maar in Barcelona doe je niet anders dan anderen waarschuwen, ook al omdat zoveel mensen nog zo nonchalant hun spullen ergens neerleggen en denken dat ze die uren later gewoon weer op dezelfde plaats zullen terugvinden.

Maar hoe snel en onopgemerkt de dieven kunnen zijn, of hoe onoplettend we zelf soms zijn, ontdekte ik gisteren weer eens. Ik was op het strand van de Barceloneta bezig met een kroniek over Jordi, de zoon van een fotograaf die een zaakje, Locals, is begonnen voor surfers. Daar kunnen ze hun spullen veilig achterlaten voordat ze de golven in gaan. Hij heeft ook een mooie website voor surfers die willen weten of er in Barcelona, Sitges of El Masnou wel golven zijn. “Ik heb zo vaak een surfer op straat in zijn pak voorbij zien lopen, omdat alles gejat was terwijl hij op zee was…” zei Jordi me. En terwijl ik naar hem keek, in de golven, zat op twee meter achter me één van de bekende rovertjes van de Barceloneta de tassen van twee andere surfers leeg te halen. Die zagen dat gelukkig en Mickey en Carlos vlogen snel het water uit om de dief bij zijn lurven te grijpen en een flinke duw te verkopen. “Ik ben het zó zat,” zei de één. En dat zijn we allemaal. Niks is veilig meer, je wordt er soms paranoïde van. Gewoon nooit meer wat bij je hebben, dat is het veiligst. Had ik meestal de portemonnee achter de broekriem bij mijn ballen zitten, nu ga ik de stad in met wat los geld en verder helemaal niets…

Eén op de drie Japanners wordt gerold

Dat Barcelona het grootste zakkenrollersparadijs op aarde is tonen elk jaar verschillende enquêtes weer aan, maar de cijfers die het persbureau Europa Press vandaag geeft zijn spectaculair. Sommigen lijken zelfs onwaarschijnlijk, maar als je regelmatig in de metro reist weet je dat ze best eens waar kunnen zijn. Het persbureau heeft statistieken van de buitenlandse consulaten in Barcelona gekregen, waar het personeel knettergek wordt van elle noodpaspoorten en andere papieren die het elke dag aan beroofde landgenoten moet afgeven. Veel Nederlanders (meer dan 10% van de toeristen die hier komen) zijn slachtoffer geworden, maar het lijkt dat de Japanners de kroon spannen: 30% van de toeristen uit Japan die Barcelona bezoekt wordt beroofd in de stad…  De Amerikanen doen het ook niet slecht; ze zijn lang niet de grootste groep toeristen die hier komen – de meesten zijn er slechts een dag voordat zij op het cruiseschip stappen – maar hun consulaat heeft in de eerste acht maanden van het jaar al 786 nieuwe paspoorten moeten uitdelen, zo’n honderd per maand. Duitsland zit al op meer dan 1.200. En van de Nieuwzeelanders die in Spanje worden beroofd, overkomt 80% dat in Barcelona. En de werkelijke aantallen, zeggen de consulaten, zullen nog wel hoger liggen.

Dat van die Japanners heeft natuurlijk een reden: zij lopen altijd over straat alsof ze denken dat niemand in de wereld slecht is. In hun oneindige naïviteit leuren ze met mooie camera’s en laten ze hun tasjes halfopen op de rug bungelen terwijl ze aan voorbijgangers de weg vragen. Wij, de inwoners van Barcelona, kunnen de zakkenrollers inmiddels eenvoudig herkennen. Niet per se vanwege hun afkomst, maar door de manier waarop zij kijken, hóe zij zogenaamd onopvallend naar de bezittingen van die nietsvermoedende toeristen gluren, en hoe zij bepaalde groepjes vormen die voortdurend met elkaar in contact staan. Japanners zien dat misschien niet, en je wordt er als toerist wel een beetje moe van als je tijdens je vrolijke uitstapje naar een mooie stad voortdurend alert moet zijn. Toeristen zijn gewoon niet alert, nooit. En de Barcelonezen zijn het zat die toeristen voor de zakkenrollers te waarschuwen, want dan riskeren ze bovendien ook nog eens een fysieke confrontatie met de dieven.

Die dubieuze faam van Barcelona verspreidt zich nu ook via Facebook: sinds maart bestaat er een groep, I know someone who got robbed in Barcelona, die inmiddels meer dan 1.800 ‘vrienden’ heeft en waarin mensen vertellen hoe ze beroofd zijn en tips geven hoe je dat kunt aangeven zonder voor een tafeltje met niet-Engels sprekende politieagenten in de rij te hoeven staan: je kunt op dit formulier op de website van de Mossos d’Esquadra alles invullen en dat papier dan op een politiebureau afgeven.

De jacht op de piraten

Soms worden voorbijgangers in Barcelona opgeschrikt door een grote groep meestal Afrikaanse jongemannen die met hele grote zakken hard de straat of de stoep over rennen. Niet schrikken, ze doen niets. Ze lopen slechts hard weg met hun nagemaakte zonnebrillen, handtasjes, DVD’s en andere spullen opdat de politie, die hen weer even is komen ‘pesten’, de hele handel niet in beslag neemt. Vanmiddag vroeg een verslaggever van het Duitse RTL, die me interviewde voor een programma over Barcelona als zakkenrolhoofdstad van de wereld, waarom de politie die ‘arme jongens’ achterna zat en niet de lui die zo’n 120.000 zakken per jaar rollen. (Dat is het aantal aangiftes…) 

Tja. Barcelona mag dan een paradijs voor de kruimeldieven zijn, heel Spanje is het walhalla voor de piraten. De culturele piraten vooral, zij die illegaal muziek, film, videogames en boeken kopiëren. Nergens ter wereld schijnen zóveel mensen zóveel illegaal te downloaden als in Spanje. De branchorganisatie kwam vandaag met wat cijfers, die inderdaad niet vrolijk stemmen (al zullen ze een beetje gekleurd zijn om de eigen belangen voorop te stellen): 95% van de muziek op het Spaanse internet is er illegaal terecht gekomen, 83% van de films op DVD die de mensen kijken is ook illegaal, 52% van de videogames is een piraten-kopie en 19% van de boeken zijn onheuse kopieën. In totaal, zo zegt de branche, derven de ondernemers 5 miljard euro aan inkomsten. Of de regering even wil bijspringen, maar dat is moeilijk in deze tijden van bezuinigingen.

Naar Montjuïc voor het ‘goede doel’

Zo’n veertig jaar geleden durfde bijna niemand uit Barcelona ’s avonds de ‘berg der Joden’, de Montjuïc op omdat een volledige flank van de stadsberg bezaaid lag met chabolas, krotten waar de armsten huisden en waar bovendien een groot deel van de drugsmarkt van Barcelona was. Toen Barcelona in 1986 de Olympische Spelen van 1992 kreeg toegewezen, was al een begin gemaakt met de schoonmaak van de berg en verplaatste de drugshandel en criminaliteit zich naar Can Tunis, de flats aan de achterkant van de berg, aan de haven, die inmiddels ook gesloopt zijn. De Montjuïc is één van de vele voorbeelden van hoe positief die Spelen voor de stad zijn geweest; het is een keurige berg nu, met zijn wonderbaarlijke begraafplaats en de talloze parken en tuinen. Het meest verlaten gebied is nog die van de Olympische sportinstallaties, het stadion, het Palau Sant Jordi, de Picornell-zwembaden, terwijl in het Inefc de studenten van de sportacademie voor leven zorgen.

Toeristen hebben de Montjuïc ook al enige tijd ontdekt, en niet alleen om ’s avonds de Magische Fontein te zien. De opening van het vroegere Palau Nacional als museum, met daarvoor een prachtige uitkijkballustrade over de stad, heeft bijgedragen aan de populariteit en de drukte. En op die drukte komen natuurlijk de ‘kleine’ maar oervervelende boeven af. El Periódico had vandaag een verhaal over de nieuwste methode: allemaal minderjarige Roemeense meisjes die de toeristen aan het einde van de roltrappen met zijn vieren ‘blokkeren’ en geld voor een goed doel vragen. Degene die zijn portemonnee trekt om iets te geven, is die kwijt: snel wordt hij weggerist en de meiden rennen de bosjes in. Zij die niets willen geven worden opgehouden en in de verwarring probeert één van de meiden zakken of tasjes te rollen. En dat elke dag weer, vooral ’s morgens, als er nog geen politie is.

Het blijft het imago van Barcelona beschadigen, die zakkenrollerij, maar de justitie maakt de politieagenten wanhopig. Veel van die meiden zijn al tientallen keren opgepakt, maar zolang ze niet meer dan 400 euro stelen en geen geweld gebruiken, staan ze na hun arrestatie direct weer op straat, klaar om snel aan de slag te gaan…

85 tassen, 17 iPods, 2 camera’s…

zakkenroller

Hun werkterrein waren de perrons en de roltrappen van het treinstation van Sants en van de metrostations Sants-Estació, Passeig de Gràcia en Barceloneta. Geen toevallige keuzes. Het zijn de plaatsen waar elke dag duizenden toeristen staan te dringen, waarvan een groot deel nog altijd even achteloos, ontspannen en naïef als altijd, hoe vaak ze vooraf ook gewaarschuwd zijn dat Barcelona het grootste zakkenrollersparadijs op aarde is. Ik heb bijna nog nóóit een Nederlander gesproken die niét is beroofd; laatst weer twee vrienden die een koffer zagen verdwijnen toen zij op het vliegveld op hun huurauto stonden te wachten – ook al een favorite pleisterplaats van de boeven.

Eén van de meest actieve bende’s is nu opgepakt, die op die bovengenoemde stations het monopolie had. Althans, wat is opgepakt? Drie zitten er nog in de cel, de zes anderen zijn alweer vrij en hebben vandaag waarschijnlijk alweer toegeslagen. Want die negen arrestanten samen waren in totaal al 142 keer gearresteerd. Wat de Mossos, de Catalaanse politie, nu probeert te bewijzen is dat zij een georganiseerde bende vormden, waardoor er tegen hen hogere straffen kunnen worden geëist. Probleem is dat heel weinig beroofde toeristen nog aangifte doen als zij iets zijn kwijtgeraakt.

Daardoor zal het voor de politie ook niet eenvoudig zijn de in één van de huizen van de bende aangetroffen voorwerpen bij de rechtmatige eigenaar terug te bezorgen. In totaal lagen er 340 buitgemaakte hebbedingetjes, waaronder 85 tassen, koffers en rugzakken, 99 batterijladers, 1 laptop, 2 digitale camera’s, 15 USB-sticks, 28 (zonne)brillen, 17 iPods en 7 mobiele telefoons. U kunt zich nog altijd melden als u in de laatste maanden op één van die stations bent beroofd…