Tagarchief: consulaat

Consulaat-generaal in Barcelona moet (niet) dicht

Wij, die in en rond Barcelona wonen, vinden deze stad natuurlijk belangrijker en leuker dan Madrid. Wij vinden dat Barcelona net zo goed een hoofdstad is (van Catalonië) als Madrid (van Spanje). Wij vinden het ook wel logisch dat de Nederlandse ambassade in Madrid is gevestigd, maar hebben het ook altijd meer dan normaal gevonden dat Barcelona ook een belangrijke dipomatieke post van het Koninkrijk der Nederlanden heeft, een consulaat-generaal. Zoals alle grote ‘tweede’ steden als New York, Los Angeles, Istanboel, Milaan en Shanghai dat moeten hebben, zeker als ze zo ver van de hoofdstad liggen.

Zelf kom ik er niet zoveel, op het consulaat; eens in de vijf jaar om mijn paspoort te verlengen. Maar ik ken de mensen die er vaak al meer dan 10 of 20 jaar werken, en weet wat voor een bindende en ondersteunende factor zo’n consulaat soms is, vooral voor de Nederlandse ondernemers hier. Het Wilhelmus op Koninginnedag mogen ze mij besparen, maar de honderden Nederlanders die elk jaar weer in en rond Barcelona worden beroofd zou ik toch niet hun consulaire steun willen ontzeggen. Maar die gaat dus verdwijnen.

Bij het consulaat, in een zijstraat van de Diagonal, roken ze al langer onraad. Maandag kwam het bericht dat Buitenlandse Zaken negen  ambassade’s  (Ecuador, Uruguay, Bolivia, Nicaragua, Guatemala, Kameroen, Burkina Faso, Eritrea en Zambia) wil sluiten en één consulaat, dat in Barcelona. Er gaan 200 banen in het buitenland verloren. Je kunt je ook wel afvragen waarom een klein land in Nederland nog werkelijk óveral een ambassade moet hebben; sommige diplomatieke diensten en aangelegenheden zijn van een ouderwetse, feodale periode en doen me denken aan prachtige films over Indochina of Afrika waar diplomaten in woelige tijden onder een whisky bleven  samenzweren. Maar wij, hier in Barcelona, betreuren natuurlijk de sluiting van dit consulaat, en worden graag vrienden van de facebook-pagina waarop je tegen die sluiting kunt ageren. Over twee weken is er een afgeslankte Koninginnedag-receptie van wat de oudste Nederlandse diplomatieke post op de hele wereld schijnt te zijn; ik vrees dat het een soort begrafenis wordt.

Eén op de drie Japanners wordt gerold

Dat Barcelona het grootste zakkenrollersparadijs op aarde is tonen elk jaar verschillende enquêtes weer aan, maar de cijfers die het persbureau Europa Press vandaag geeft zijn spectaculair. Sommigen lijken zelfs onwaarschijnlijk, maar als je regelmatig in de metro reist weet je dat ze best eens waar kunnen zijn. Het persbureau heeft statistieken van de buitenlandse consulaten in Barcelona gekregen, waar het personeel knettergek wordt van elle noodpaspoorten en andere papieren die het elke dag aan beroofde landgenoten moet afgeven. Veel Nederlanders (meer dan 10% van de toeristen die hier komen) zijn slachtoffer geworden, maar het lijkt dat de Japanners de kroon spannen: 30% van de toeristen uit Japan die Barcelona bezoekt wordt beroofd in de stad…  De Amerikanen doen het ook niet slecht; ze zijn lang niet de grootste groep toeristen die hier komen – de meesten zijn er slechts een dag voordat zij op het cruiseschip stappen – maar hun consulaat heeft in de eerste acht maanden van het jaar al 786 nieuwe paspoorten moeten uitdelen, zo’n honderd per maand. Duitsland zit al op meer dan 1.200. En van de Nieuwzeelanders die in Spanje worden beroofd, overkomt 80% dat in Barcelona. En de werkelijke aantallen, zeggen de consulaten, zullen nog wel hoger liggen.

Dat van die Japanners heeft natuurlijk een reden: zij lopen altijd over straat alsof ze denken dat niemand in de wereld slecht is. In hun oneindige naïviteit leuren ze met mooie camera’s en laten ze hun tasjes halfopen op de rug bungelen terwijl ze aan voorbijgangers de weg vragen. Wij, de inwoners van Barcelona, kunnen de zakkenrollers inmiddels eenvoudig herkennen. Niet per se vanwege hun afkomst, maar door de manier waarop zij kijken, hóe zij zogenaamd onopvallend naar de bezittingen van die nietsvermoedende toeristen gluren, en hoe zij bepaalde groepjes vormen die voortdurend met elkaar in contact staan. Japanners zien dat misschien niet, en je wordt er als toerist wel een beetje moe van als je tijdens je vrolijke uitstapje naar een mooie stad voortdurend alert moet zijn. Toeristen zijn gewoon niet alert, nooit. En de Barcelonezen zijn het zat die toeristen voor de zakkenrollers te waarschuwen, want dan riskeren ze bovendien ook nog eens een fysieke confrontatie met de dieven.

Die dubieuze faam van Barcelona verspreidt zich nu ook via Facebook: sinds maart bestaat er een groep, I know someone who got robbed in Barcelona, die inmiddels meer dan 1.800 ‘vrienden’ heeft en waarin mensen vertellen hoe ze beroofd zijn en tips geven hoe je dat kunt aangeven zonder voor een tafeltje met niet-Engels sprekende politieagenten in de rij te hoeven staan: je kunt op dit formulier op de website van de Mossos d’Esquadra alles invullen en dat papier dan op een politiebureau afgeven.

Beatrix in Barcelona

p1010487

Op 1 januari 2009 woonden er precies 2.471 Nederlanders in Barcelona, volgens de officiële statistieken van de gemeente. Dat lijkt niet zoveel, op een totaal van 76.000 EU-burgers die deze stad als woonplaats hebben gekozen (of in vergelijking met de 22.000 Ecuatorianen, 17.000 Bolivianen, 17.000  Pakistaniërs, 14.000 Marokkanen en ook 14.000 Chinezen), maar het zijn er wel heel veel meer dan de slechts 613 Nederlanders die hier in 2o01 ingeschreven stonden.

Vermoedelijk zijn het er ook nu veel meer dan die 2.400, want met het vrije verkeer in Europa schrijft lang niet iedereen zich officieel in. Het consulaat, dat de cijfers berekent op basis van het aantal paspoorten dat het jaarlijks verlengt of afgeeft, vermoedt dat er in Catalonië zo’n 15.000 Nederlanders moeten wonen.

Ook die hebben vandaag hun feestje, al interesseert Koninginnedag meestal  een stuk minder als je niet meer in Nederland woont. Toch blijkt de receptie of het feest dat overal ter wereld door ambassade’s en consulaten wordt georganiseerd immens populair bij de expats. Ik was er jaren niet geweest – geschrokken als ik was van de oranje stropdassen en het zingen van het Wilhelmus onder een zwoele Catalaanse hemel -, maar enkele jaren geleden veranderde consul-generaal Saskia Bakker de stijve receptie in de kelders van het Hilton-hotel (waar op het einde van de avond altijd een run op de tulpen ontstond), in een dansfeest in het Maremagnum, dat in handen is van het Nederlandse Corio.

mnacDat heeft drie jaar geduurd. Vanavond is er weer een officiële receptie van haar opvolger, Jan-Jaap van de Velde. Ga toch maar even kijken, want de locatie is uitzonderlijk, de ovale zaal van het Museu Nacional d’Art de Catalunya (MNAC), dat weer gehuisvest is in het oude paleis op de Montjuïc. (Je kunt daar overdag trouwens altijd gratis binnenlopen, in die Sala Oval; de moeite waard.) We worden verwacht in tenue de ville, maar degenen die iets losser Koninginnedag willen vieren kunnen o.a. terecht in Bar Amsterdam aan de drukke Carrer Aragó, die gisteren (foto boven) al versierd was. Toch vraag je je wel eens af wat de Barcelonezen moeten denken wanneer ze daar mannen met een oranje leeuwenstaart naar binnen zien gaan.