Tagarchief: geweld

Jij kan de volgende zijn…

Geef een reactie

De meiden, fotografe Naomi Williams en organisatrice Petra van Poelje, legden vandaag de laatste hand aan hun grote avontuur dat vrijdagavond de werkelijke start beleeft, met een feestelijke opening in de gallerie Cosmo, die ook nog een cafeetje is, op de hoek van Enric Granados met Diputació. Ze lazen ooit in mijn krant, El Periódico, het zoveelste verhaal over een door haar (ex-)man vermoorde vrouw in Spanje. Naomi besloot voor elke in 2010 vermoorde vrouw een foto te maken, een portret van poserende vrienden en bekenden met elk een verschillende vorm, een ander moment van emotie op hun gezicht. Uiteindelijk kwam de teller vorig jaar op 73 vermoorde vrouwen uit.

Niet al die 73 foto’s hangen tot en met zondag (en daarna in verschillende centros cívicos, een soort buurthuizen)  aan de muur bij Cosmo. De selectie van dertig platen heeft óók een reden: het is het aantal mannen dat vorig jaar door hun vrouw of vriendin om het leven werd gebracht of door haar de (zelf)dood in werd gedreven. Dat laatste, zeggen Naomi en Petra, is om aan te geven dat hun ambitieuze project La próxima eres tu (Jij bent de volgende…) over (huiselijk) geweld tussen de seksen in het algemeen gaat, en niet alléén de vrouw als slachtoffer wil presenteren. De foto’s gaan van beelden van woede, wanhoop en kwetsbaarheid via ruzie en conflict langs liefde, vertrouwen en passie naar het slot van kracht, bescherming en moed. Met op het allerlaatst een spiegel waarin we onszelf zien: “En jij, wat ga jij doen?” is daar de vraag, met de bedoeling: waarschuw en help als je sporen van geweld bij vrienden, buren of familie waarneemt, om al die doden en honderdduizenden mishandelden te proberen te voorkomen.

Drukke ‘Nederlandse’ avond, trouwens, die van vrijdag. Comedy Lounge / Open Podium haalt de zoveelste stand up-comedian naar Barcelona, in iets wat een traditie begint te worden. Surinamer Roue Verveer heeft alle kaartjes voor de lounge-bar-theaterclub Fahrenheit trouwens al uitverkocht, maar mensen die naar zijn voorstelling gaan kunnen daarvóór even cultureel en sociaal langslopen bij Cosmo; beide plekken liggen vrij dicht bij elkaar, nog geen tien minuten lopen.

Een foto voor elke vermoorde vrouw

Geef een reactie

Op, vandaag, de internationale dag van het geweld tegen de vrouw komen natuurlijk weer de gebruikelijke, trieste lijstjes in de krant: de teller van door hun (ex-)partner vermoorde vrouwen in Spanje staat dit jaar op 64, bijna hetzelfde als de laatste zeven jaar. Er zijn er die zeggen dat je dit soort getallen niet moet publiceren, dat de krant er zelfs niet over moet publiceren, om zo de gewelddadige mannen niet op gekke gedachten te brengen – een ethische code die, bijvoorbeld, met zelfmoorden wel wordt gehanteerd. Onzin, natuurlijk, om niets over huiselijk geweld te publiceren; het doodzwijgen zou het ergst zijn, al heb ik het idee dat er in Nederland bijvoorbeeld heel weinig van die gevallen in de krant komen. Pas als óók de kinderen worden vermoord gaat het over een heus ‘familiedrama’ en komt dat (groot) in de krant. En, gek genoeg, lijken die vaders (en soms moeders) dat in Nederland eerder te doen, ook de kinderen in de dood meenemen.

Spanje houdt voortdurend campagnes tegen het macho-geweld, vooral om vrouwen ervan te overtuigen dat zij een aanklacht moeten indienen. Dat is in de laatste 3,5 jaar liefst 470.000 keer gebeurd, maar 58.000 vrouwen hebben die aanklacht daarna weer ingetrokken. Uit angst, meestal. Of omdat hun vent ineens weer zo lief doet. Hoe dat geweld, vaak ook psychologisch, in elkaar steekt werd goed geschetst in de huiveringwekkende film Te doy mis ojos uit 2007, waarvan de bovenste foto is.

Nu komt er ook een ambitieuze Nederlandse bijdrage aan dit soort campagnes in Spanje. Naomi Williams, hier aan het werk bij de Barceloneta waar ze woont, heeft vandaag met twee vriendinnen de website La próxima eres tu gelanceerd, het voorschot op een fotografisch project en een expositie volgend jaar. Naomi maakt één foto voor elke dit jaar vermoorde vrouw. Helaas, schrijft ze me, moet ze al 64 van dat soort foto’s maken…

Een wedstrijd zonder capuchonnetjes

Geef een reactie

valencia

Geef me vijf redenen waarom je in Spanje wilt blijven wonen en niet naar Nederland terugkeert, vroeg iemand gisteravond. Eén van die vijf redenen die ik hem noemde kon hij nog geen vijf minuten later zelf aanschouwen: de straat voor Mestalla, het voetbalstadion van Valencia. Real Madrid kwam op bezoek, een wedstrijd van maximale rivaliteit. En toch: bijna geen politie gezien. Allemaal mensen die vrolijk op straatje een biertje staan te drinken, tot kort voordat ze het stadion in moeten. Natuurlijk, in Spanje komen er weinig supporters met de bezoekende club mee, maar noch om tien uur ’s avonds (de late begintijd van de wedstrijd) noch na middernacht was er enig spoor van agressie te ontdekken. Het zal wel eens fout gaan, maar zo onveilig of unheimisch als je je zou voelen op weg naar een Ajax-Utrecht of FC Twente-Feyenoord, om maar een paar potjes te noemen, dat heb je in Spanje bijna nooit. Hier is dit soort wedstrijden een familiefeest, geen terrein voor vervelende capuchonnetjes. Minder geweld, minder agressie. Een goede reden om Spanje boven NL te verkiezen.

Dronkemansgeweld

Geef een reactie

p1010520

Twee uur ’s nachts, dichtbij de boulevard van Sitges. Die in het midden kon niet meer lopen, maar zijn twee steunpilaren hadden ook erg veel moeite een rechte koers te varen. Toeristen. Weet niet waar ze terecht zijn gekomen. Een andere guiri, zoals ze hier de, zeg maar, Europese buitenlanders noemen, kwam enkele uren later op straat mijn dochter en haar vriendje tegen. Of ze verliefd waren, vroeg hij in gebrekkig Spaans. Ja, zeiden ze. Even later besprong hij hen van achteren, zomaar, uit het niets, werkte de jongen tegen de grond, riep iets van fucking en shit en sloeg het vriendje van mijn dochter een tand uit zijn mond, met wortel en al. De vriendin van de brute buitenlander trok hem uiteindelijk van zijn slachtoffer af en nam hem mee naar het appartement of hotel of waar dan ook.

Heb het idee, misschien verkeerd, dat Spanjaarden minder drinken dan buitenlanders. Woorden als comazuipen bestaan hier ook niet. Het drinken is in ieder geval mínder geworden, dat is zeker. Sinds enkele jaren zijn er veel strengere alcoholcontroles. Vroeger pakte iedereen ongestraft de auto, wat hij of zij ook gedronken had. Nu rij je regelmatig in een fuik. Zoals ik vorig jaar, toevallig op de weg terug na het Koninginnedag-feest. Blazen, maar gelukkig bleef de meter op 0,11 steken, waar 0,25 (miligram per liter adem) in Spanje het maximum is.

fiets-plaza-espanyaMisschien dat die controles ook van invloed zijn geweest op het aantal ongelukken in Barcelona. Vorig jaar vielen er in de stad 31 doden in het verkeer, 28% minder dan de 43 in 2007. Er werd sowieso veel minder gereden door de stad, zowel op de motor als in de auto. Slechts de metro (+2,7%) en vanzelfsprekend de populaire fiets (+26%) toonden een stijging. Inmiddels verplaatsen zich elke werkdag bijna 109.000 mensen zich per fiets door Barcelona. (Zo, dat zijn wel veel verschillende onderwerpen voor één post…)