Tagarchief: carnaval

Gewoon een vrolijke boel

Dat krijg je ervan als je zelf nog nauwelijks ver na middernacht op straat komt. Gisteren was het weer een keertje nodig, even de Carnavalsoptocht met de halfblote dochter bekeken – ze had het gelukkig veel minder koud dan met de 2 graden van zondag – en daardoor als niet-nachtbraker weer eens ontdekt wat voor een absoluut gekkenhuis Sitges middenin de nacht nog is. Sterker: zelfs in de trein van 10 uur vanochtend naar Barcelona zaten nog verklede, dronken en vooral vermoeide feestgangers, die even later als lachwekkende zombies middenin Barcelona op straat stonden.

Ook de trein gisteravond, Barcelona-Sitges om 23.06 uur, was een spektakel, met vooral veel spontane muziek – gelukkig kennen ze hier niet die Brabantse carnavalskrakers en staan er in Sitges dus nooit paarden in de gang. Bij aankomst is er vervolgens een strenge controle van de Mossos d’Esquadra, de Catalaanse politie, op het station om mogelijk gevaarlijke elementen en/of wapens te filteren. En ’s nachts, op de terugweg, nog méér controles, maar dan op de weg, de meest uigebreide alcoholcontroles die er in het jaar worden gehouden.

Het mag de pret niet drukken. Ik heb het al vaker gezegd en geschreven: 200.000 mensen op een hoopje, een groot deel flink beschonken, en er gebeurt bijna niets. Ja, de gebruikelijke dronkemansruzies of -uitglijders, en de sirenes van de ambulances zijn regelmatig te horen, maar verder is het vooral vorlijk en leuk – als je er van houdt tenminste. Net het laatste nieuws nagekeken: geen berichten uit Sitges, geen Hoek van Holland-nacht. Niks bijzonders gebeurd, dus, behalve dat 200.000 mensen zonder noemenswaardigde incidenten tot zes, zeven uur ’s morgens feest hebben gevierd.

’t Is weer feest

Het is koud, koud, koud, voor vanavond of vannacht wordt er sneeuw verwacht tot op het strand (zou voor het eerst zijn, deze lange vochtige winter), maar het mag de pret van de carnavalsvierders niet drukken. Sitges is de komende vier dagen bijna onbegaanbaar. Gisteravond stond alle jeugd van het dorp te dansen op de sixties-party in het Prado, samen met het Retiro één van de sociëteiten van het dorp die ook het carnaval organiseren, vanavond komt heel Barcelona en omgeving verkleed alle restaurants, bars en disco’s onveilig maken, en morgen (zondag) zijn de schattige kinderoptocht (om 16 uur) en de Rua de la Disbauxa, de grote optocht ’s avonds waarvan het parkoers vergroot is om de 250.000 verwachte bezoekers voldoende plaats te bieden.

Ik zal zelf, zoals altijd, saai onverkleed langs de kant staan, maar erken hoe leuk het carnaval hier is omdat vooral het hele dorp erbij wordt betrokken. Gisteren gingen Carnestoltes (koning Carnaval) en zijn gevolg, waaronder de rivaliserende Koninging, alle scholen langs, vanochtend waren ze op de markt en in centra van bejaarden. Totaal uitgeput zijn ze allemaal wanneer de koning woensdag wordt begraven…

Het feest gaat door

carnaval2

Eerste van de twee grote optochten door Sitges. Een koele, maar onbewolkte zondagavond, tienduizenden mensen rondom een steeds beter beveiligde route door het hele dorp. Elke praalwagen doet er zo’n vier uur over om de nog geen drie kilometer af te leggen en enkele jaren geleden leidde dat nogal eens tot problemen op het laatste deel van het sambodromo. De laatste wagens, vertrokken ver na middernacht, kwamen rond een uur of vier, vijf door de straat met de meeste kroegen, waar de dronkenschap inmiddels massaal had toegeslagen en de billen en borsten van de schaars geklede danseressen, carnaval4vaak gewone huismoeders van een jaar of 40, 50 en zelfs oma’s van 60 en 70, voortdurend werden betast. De vrouwen waren het zat, de gemeente zette hoge dranghekken neer en de politie stuurde tientallen extra manschappen.

Het nam het plezier op de eerste zondagavond niet weg. Was een gezelliger avond dan je als niet-carnavalvierder kunt verwachten. Veel discomuziek, heel veel dans en meer of minder geslaagde verkleedpartijen. Dinsdagavond is de tocht opnieuw, de Rua del Extermini, het rien non va plus, het gekkenhuis voordat op woensdag het carnaval wordt afgesloten en het vasten begint… Historisch: de treinen van een uur of vijf, zes ’s morgens van Sitges naar Barcelona, met de restanten van verklede mensen erin.

Het feest is weer begonnen

sitges-carnaval2

In Nederland is het voor onder de rivieren, in Spanje voor heel het land. Gevolg van het katholicisme. Maar binnen Spanje zijn er weer drie plaatsen waar het carnaval het beroemdst is, op Tenerife, in Cadiz en in mijn dorp, Sitges. Heeft trouwens helemaal niets te maken met boerenkapellen en zo. Vooral een kleurig feest met veel muziek, maar dan nog: je moet er van houden. Het begon donderdag, met de binnenkomst van koning Carnaval (geen alaaf of zo, maar een meestal origineel verkleed persoon en zijn hele hofhouding), vrijdag bezocht hij alle scholen en vanochtend de markt. Ook vanochtend werd een oude traditie in ere hersteld: een beddenrace. Jolig, niet meer dan dat. Het was gelukkig nog niet druk.

Dat wordt het zondag en vooral dinsdag. Beide dagen zijn de rua’s, de enorme, urenlange optochten. ’s Middags van de kinderen, zo’n 30 praalwagens, ’s avonds van de ouderen, met het dubbele aantal feestvierders. Het is de grootste gekte van het jaar. Z0’n 250.000 bezoekers uit Barcelona en omgeving komen op dinsdagavond naar de Rua del Extermini, het extatische slot dat tot ergens ’s morgens vroeg duurt. We zullen erover blijven berichten…

De trein van middernacht

sants

De laatste trein van Barcelona naar Sitges vertrekt om 00.15 uur vanaf het centrale station Sants. Ik neem hem af en toe, als laatste reddingsboei, wanneer het onverwacht laat is geworden in Barcelona. Een rustige, vrijwel nooit onaangename rit, zeker niet op de donderdagavond. Er is geen conducteur aan boord – die bestaan in Spanje in de treinen rond de grote steden niet meer, slechts heel sporadisch is er een kaartjescontrole op de stations -, maar er is ook nooit rotzooi, letterlijk noch figuurlijk. Doet me altijd denken aan een late avondrit van Den Haag HS naar Rotterdam CS; hoef ik verder niet over uit te weiden, de klaagzangen van passagiers, conducteurs en spoorpolitie van de NS zijn voldoende.

Feit is dat er in Spanje, over het algemeen, veel minder agressie heerst dan in Nederland. Minder opgefokt. Slechts in de laatste trein van vrijdag of zaterdag is het rumoerig, gaat de blowende jeugd naar de disco ergens aan de Costa Dorada om pas de volgende ochtend terug te keren. Dan ook zijn er twee mannen/vrouwen van een bewakingsdienst, plus herdershond, aan boord. Om het stel een beetje in toom te houden, en dat lukt meestal wel.

Niet dat alle treinreisjes perfect zijn, er is regelmatig vertraging, maar onveilig in de trein heb ik me als bijna dagelijkse reiziger nog nooit gevoeld. Het ziet er ook al anders uit, wachten na middernacht op het helder verlichte perron van Sants, met onder anderen drie meisjes die op weg gaan naar het carnaval in Sitges, dan op een tochtig, duister perron van Rotterdam-Alexander.

Een 10-rittenkaart Sitges-Barcelona kost 21 euro, 2,10 per rit van 45 kilometer, maar ’s avonds laat staan alle poortjes wijd open en betaalt geen hond. Misschien dat daarom niemand onaardig doet.