Eerste van de twee grote optochten door Sitges. Een koele, maar onbewolkte zondagavond, tienduizenden mensen rondom een steeds beter beveiligde route door het hele dorp. Elke praalwagen doet er zo’n vier uur over om de nog geen drie kilometer af te leggen en enkele jaren geleden leidde dat nogal eens tot problemen op het laatste deel van het sambodromo. De laatste wagens, vertrokken ver na middernacht, kwamen rond een uur of vier, vijf door de straat met de meeste kroegen, waar de dronkenschap inmiddels massaal had toegeslagen en de billen en borsten van de schaars geklede danseressen, vaak gewone huismoeders van een jaar of 40, 50 en zelfs oma’s van 60 en 70, voortdurend werden betast. De vrouwen waren het zat, de gemeente zette hoge dranghekken neer en de politie stuurde tientallen extra manschappen.

Het nam het plezier op de eerste zondagavond niet weg. Was een gezelliger avond dan je als niet-carnavalvierder kunt verwachten. Veel discomuziek, heel veel dans en meer of minder geslaagde verkleedpartijen. Dinsdagavond is de tocht opnieuw, de Rua del Extermini, het rien non va plus, het gekkenhuis voordat op woensdag het carnaval wordt afgesloten en het vasten begint… Historisch: de treinen van een uur of vijf, zes ’s morgens van Sitges naar Barcelona, met de restanten van verklede mensen erin.