Ver na de viering door tienduizenden mensen van een prijs van FC Barcelona komen, meestal vanaf een uur of drie ’s nachts, de notoire relschoppers uit hun schulp kruipen om wat etalages in te gooien, auto’s te slopen en stadsmeubilair om zeep te helpen. Meer dan 50 arrestanten, zeggen de persbureau’s dan, en dat lijkt heel veel. Het valt allemaal wel mee: er worden er zo veel mogelijk opgepakt om elk indicent in de kiem te smoren. De Catalaanse politie, de Mossos, heeft daar zijn eigen secretas voor, zoals we ze noemen: de geheime agenten, mannen in burger die zo veel mogelijk op de mogelijke relschoppers moeten lijken. En wat is makkelijker om bij een Barça-feestje óók een blauwpaars shirt aan te doen?
(Voor de goede orde: op de foto staat de mogelijke relschopper in het midden; de twee agenten hebben een balkje voor hun hoofd, iets wat in Spanje alle kranten doen om latere herkenning van de ‘geheim agenten’ te voorkomen. Dus laten we die gewoonte, precies het tegenovergestelde van het Nederlandse gebruik om de verdachte onherkenbaar te maken, maar in stand houden, met excuus voor de wat primitieve zwarte balkjes.)
Hartstikke blij waren de Catalanen dat in de afgelopen drie jaar de traditionele politiekorpsen nagenoeg uit het straatbeeld van Barcelona en de rest van Catalonië verdwenen. De Policía Nacional en vooral de paramilitaire Guardia Civil waren niet bepaald populair, sinds zij de
enthousiasme van de bevolking is sindsdien snel gedaald. Te vaak werden arrestanten op één van de bureau’s te hard geslagen, te vaak moesten de laatste maanden agenten van de Mossos wegens misdragingen worden berecht.
Edwin Winkels 