Tagarchief: italië

Een Italiaans paradijs van Fellini

orosei1

Waarom is een bepaald vakantieoord een klein paradijsje? Ja, om dit soort stranden natuurlijk, in de Golf van Orosei, alleen maar bereikbaar met een boot, waarvan er heel veel varen vanuit Cala Gonone om de mensen enkele uren ver van de bewoonde wereld te brengen. Helemaal alleen op de wereld kun je bijna nergens meer zijn, maar overvol zijn ze ook niet, de kleine baaitjes in Sardinie die bekend staan als de mooiste stranden van heel Italie (sorry, er zitten geen dubbele puntjes op dit Italiaanse toetsenbord…).

Maar het is niet de enige reden waarom iets een klein paradijs is, misschien niet eens de belangrijkste. Het leukste van dit, voor ons tot eergisteren onbekende plekje, is dat het zo puur Italiaans is. Geen hordes buitenlandse toeristen en degenen die er wel komen, handjesvol uit Engeland, Frankrijk, Duitsland en Nederland (we hebben in een week twee keer Nederlands horen praten) lijken op een andere manier te komen, met een andere filosofie, dan landgenoten die luidruchtig en zéér aanwezig andere bestemmingen zoeken.

calagononeCala Gonone, één van de populairste badplaatsjes van het eiland, is vooral klein en authentiek gebleven. Een typische boulevard met typische pizzeria’s natuurlijk, maar zo klein (geen hoogbouw) dat er bijvoorbeeld maar één geldautomaat voor het hele dorp is. Een dorp waar vooral (heel rustige) Italiaanse toeristen komen die de drukte van Rome en Milaan ontvluchten en waar om een uur of tien ’s avonds de bewoners zich verzamelen op het kleine pleintje voor de kerk om er aan de t0mbola mee te doen. Jong en oud. Vrolijk en serieus.

Toch maar eens kijken of Fellini hier ooit een film heeft gedraaid, maar het maakt eigenlijk niet uit. Misschien is Cala Gonone nu nog een beetje zoals Rimini in de tijden van Amarcord was.

Meer Spaanse wijn dan Franse

januari

img_2892

Toen nog niet zoveel Nederlanders wijn dronken als nu, kozen zij bijna altijd voor een Franse fles. Dat was de enige, goede wijn die je kon krijgen, was het algemene idee. (Hoewel de meeste tieners wijn leerden drinken op zijn Italiaans, met de prikkelend zoete Lambrusco.) Naarmate wijn steeds meer een volksdrank werd – nou ja, volksdrank is ook overdreven, in vergelijking met de Fransen zelf drinken we nauwelijks wijn -, maar naarmate het dus in ieder geval populairder werd, vroegen de mensen ook om meer variëteit en, heel belangrijk in Nederland, lagere prijzen.

Al jaren ondervindt Frankrijk steeds heftiger concurrentie uit varia-023andere landen. In de eerste plaats de overige klassieke wijnproducenten, Italië en Spanje. Ondanks een sterke terugval in crisis-2008, bleef Italië vorig jaar met 17,2 miljoen hectoliter de grootste exporteur. Opvallend is dat Spanje, dat wél een lichte vooruitgang boekte, voor het eerst Frankrijk voorbij streefde: met 16,5 miljoen hectoliter tegen 13,6 miljoen. Gezamenlijk hebben de drie landen trouwens nog altijd 53% van de totale exportmarkt in handen.

Overigens blijft Frankrijk wel het land dat het meeste aan die export verdient: de duurdere wijnen blijven uit de immense wijngaarden van de Bourgogne, Bordeaux, Côtes du Rhone en Elzas komen. Maar img_4771het land had, net als de Europese buren, wel last van minder goed weer en een, in kwantiteit, veel mindere oogst: met 4,6 miljoen hectoliter minder produceerde Frankrijk het minst sinds 1991.

Niet alleen het weer is daar schuldig aan: de EU probeert het aantal hectares wijnranken te verminderen (0,35% minder vorig jaar) om overproductie te voorkomen. Waarschijnlijk zijn ze nog niet begonnen bij mij om de hoek: op één kilometer van mijn huis kan ik het hele jaar door de vooruitgang van de wijnranken volgen, een perfect kunststukje van de natuur waarvan ik altijd weer versteld sta. En het aantal wijngaarden hier lijkt alleen maar te groeien; stukje land dat vrijkomt, stukje land waar druiven worden geplant.