Waarom is een bepaald vakantieoord een klein paradijsje? Ja, om dit soort stranden natuurlijk, in de Golf van Orosei, alleen maar bereikbaar met een boot, waarvan er heel veel varen vanuit Cala Gonone om de mensen enkele uren ver van de bewoonde wereld te brengen. Helemaal alleen op de wereld kun je bijna nergens meer zijn, maar overvol zijn ze ook niet, de kleine baaitjes in Sardinie die bekend staan als de mooiste stranden van heel Italie (sorry, er zitten geen dubbele puntjes op dit Italiaanse toetsenbord…).

Maar het is niet de enige reden waarom iets een klein paradijs is, misschien niet eens de belangrijkste. Het leukste van dit, voor ons tot eergisteren onbekende plekje, is dat het zo puur Italiaans is. Geen hordes buitenlandse toeristen en degenen die er wel komen, handjesvol uit Engeland, Frankrijk, Duitsland en Nederland (we hebben in een week twee keer Nederlands horen praten) lijken op een andere manier te komen, met een andere filosofie, dan landgenoten die luidruchtig en zéér aanwezig andere bestemmingen zoeken.

Cala Gonone, één van de populairste badplaatsjes van het eiland, is vooral klein en authentiek gebleven. Een typische boulevard met typische pizzeria’s natuurlijk, maar zo klein (geen hoogbouw) dat er bijvoorbeeld maar één geldautomaat voor het hele dorp is. Een dorp waar vooral (heel rustige) Italiaanse toeristen komen die de drukte van Rome en Milaan ontvluchten en waar om een uur of tien ’s avonds de bewoners zich verzamelen op het kleine pleintje voor de kerk om er aan de t0mbola mee te doen. Jong en oud. Vrolijk en serieus.

Toch maar eens kijken of Fellini hier ooit een film heeft gedraaid, maar het maakt eigenlijk niet uit. Misschien is Cala Gonone nu nog een beetje zoals Rimini in de tijden van Amarcord was.