Tagarchief: loterij

Hoofdprijs voor de schatkist

Geef een reactie

De hoofdprijs viel héél dichtbij, in Castelldefels, dus waren we er dit keer snel bij. Geen autoreis van drie uur naar Sort, bijvoorbeeld – het ‘geluksdorp’ dat nu al weer enkele jaren droog staat bij de grote loterijen, die van Kerst en, vandaag, El Niño, de dag van Driekoningen – maar in een kwartier op de plaats van massale vreugde. Een grote man kwam, stil huilend achter zijn zonnebril, even het loterijkantoor binnenlopen. Hij bedankt de verkoopster en liep weer naar buiten. Daar stond zijn vriendin of vrouw te wachten, óók met tranen in de ogen. Ze liepen weer weg, weg van de gebruikelijke mediagekte. “Zeker gewonnen?” vroeg ik ze. Ja, fluisterden ze, en de rest van de camera’s stond al om ons heen. Daniel, de man met zonnebril, had het nummer gisteravond laat, vlak voor sluitingstijd, gekocht. En nee, hij had het nummer niet zelf uitgezocht; vandaar dat bedankje aan de verkoopster.

Het moet maar weer eens de laatste post over de Spaanse loterijgekte zijn. Maar het blijft vertederend, al die mensen dolblij zien zijn met 200.000 euro of, zoals María, de vrouw op de foto boven, met 400.000, want ze had twee loten gekocht van het ‘lelijke’ nummer 58.588. Liefst 53 van de 60 series (elk met tien tiende loten) waren niet verkocht. Dus bleef de teller van het prijzengeld van de hoofdprijs dit keer steken op ‘slechts’ 14 miljoen euro voor ongeveer 70 gelukkigen. De overige 106 miljoen gaat naar de schatkist van de staat; toch jammer.

Utrechtse gelukzoeker in Llodio

Geef een reactie

Nog eentje over de loterij, de allerlaatste. Over een Nederlander met geluk, een oude stadgenoot (Utereg), bijna leeftijdgenoot, definitief verliefd op Spanje ook, maar een stuk rijker… Het verhaal schreef ik gisteren voor het AD, maar omdat die krant bijna geen eigen verhalen meer online zet, doe ik het zelf. Boodschap: het loterijgeluk is niet alleen voor de Spanjaarden zelf (bewijzen ook de tientallen immigranten die gisteren in Madrid de hoofdprijs op zak hadden). Rudy voorspelde trouwens aan collega Rop Zoutberg in Madrid dat de hoofdprijs op een 4 zou eindigen; maar winnen deed hij dit keer niet.

Met liefst 1.000 euro aan gekochte loten speelde Utrechter Rudy Kraaijkamp gisteren mee aan de Gordo, de spectaculaire Spaanse Kerstloterij. De hoofdprijs, 300.000 euro voor elk van de 1.950 loten van het winnende nummer, 585 miljoen euro in totaal, ging naar Madrid. Kraaijkamp verdiende met kleine prijzen zo’n 320 euro terug, maar het kon hem niet deren. Hij weet al hoe het is een winnend Spaans lot te bezitten.

Bijna een jaar geleden won de Utrechter, die al enkele jaren in het plaatsje Llodio in het Baskenland woont, liefst 500.000 euro. Hij had vijf loten in bezit van de tweede prijs van El Niño, de tweede grote loterij die kort na kerst wordt gehouden. “Eerst heb ik alleen maar lopen janken, dacht ik voortdurend aan mijn zoon, aan wat hem was overkomen. Daarna ben ik twee dagen dronken geweest.”

De 45-jarige Kraaijkamp had een vreselijke maand december achter de rug. Op de 12e kreeg hij van zijn werkgever, een Nederlandse bloemenexporteur, te horen dat hij ontslagen was. De crisis. Twee weken eerder was het nieuws nog veel erger geweest. Zijn 14-jarige zoon Jordi, die met zijn moeder in Dodewaard woont, raakte een groot deel van zijn linkerhand kwijt door het ontploffen van een vuurwerkbom.

“De dag erna stond ik aan zijn bed in het ziekenhuis. ‘Sorry, pap’, was het enige wat hij zei. We spraken af het er niet meer over te hebben, naar de toekomst te kijken. Ik informeerde naar een chirurgische ingreep om hem zijn vingers terug te geven, maar dat is peperduur.”

Dus wist Kraaijkamp direct wat hij met een deel van zijn prijs ging doen: de plastische operatie van Jordi betalen. “,Maar hij moet wachten tot hij volgroeid is. Het geld staat tot die tijd apart.” Intussen gaat het heel goed met zijn zoon, die zich redt met een speciale siliconen handschoen.

Ook Rudy Kraaijkamp zelf staat er een stuk beter voor dan een jaar geleden, vooral dankzij dat half miljoen. Hij heeft ook weer werk gevonden, is vertegenwoordiger in de Benelux van een Spaanse fabrikant van lagers en vliegt om de twee weken naar Nederland. Maar uit Spanje, waar hij met zijn Baskische liefde woont, vertrekt hij niet meer.

De manier waarop hij de vette prijs won was, zoals zo vaak, een toevallige speling van het lot. “Ik zat na sluitingstijd nog wat te drinken met een maat van me, die een bar in Llodio beheert. We hadden al behoorlijk wat op, toen hij voorstelde de loten te kopen die hij er had hangen.” Tien loten met hetzelfde nummer 56.306, vijf voor elk van hen. Het kostte de Utrechter 100 euro.

Met Driekoningen, op 6 januari, vond de trekking plaats. Kraaijkamp zag rechtstreeks, op televisie, zijn nummer voorbij komen. 100.000 euro per lot. “Ik werd gek, dat gevoel wat je dan overvalt is niet te beschrijven. Dat zou ik zo weer willen beleven, ook al win ik geen euro.” Hij heeft er een auto van gekocht, het stel heeft wat reisjes gemaakt en kijkt nu naar een woning op het Baskische platteland, waar voor een ton al wat moois te krijgen is.

Mooie verhalen die gelukkig maken

Geef een reactie

Toevallig was ik er al enkele malen geweest, in de Colonia Vidal, een triest maar tegelijk boeiend overblijfsel uit de lange periode van Catalonië als grote textielnatie. Nog maar 15 gezinnen wonen er, de meeste gepensioneerden van toen. Vandaag er opnieuw naar toe, door de regen en sneeuw in het binnenland. Een Volkswagenbusje dat tóch met 130 km/u durft in te halen; 500 meter verderop stond hij,van alle kanten stuk, omgekeerd in de vangrail. De vette prijzen uit de kersloterij gingen naar Madrid en Getafe, maar toch, 50 miljoen euro aan winnende loten van een derde prijs is in een gat als Puig-reig niet mis. Alsof iedereen iets gewonnen heeft.

Dat was zeker het geval in bar Juventus, in die textielkolonie Cal Vidal, net onder Puig-reig, op de weg naar de skigebieden. Dolors Moreno had de bar een jaar geleden overgenomen, maar héél veel mensen komen er niet. Maandag had ze een tafel van 45, ze had het hele weekeinde al staan koken. Belden ze die ochtend af, konden niet komen vanwege de sneeuw. ’s Avonds zat ze aan de bar te huilen. Vandaag lachte ze breed, ontkurkte flessen champagne. Ze had voor 15 miljoen euro aan prijzen onder haar klanten verkocht. Zelf had ze, met zoontje Xavi, drie décimos gehouden. Goed voor 150.000 euro. Maar toch stond ze, om drie uur, weer achter het vuur, eten bereiden voor een tafel van twaalf. Patates enmascarades, aardappels met het vlees van de recente varkensslacht.

Daarom is deze loterij zo leuk, om de talloze verhalen die er achter de bescheiden winnaars zitten. Zoals Encarna, een schoonmaakster bij ons op de krant, El Periódico. Ze deed het onmogelijke door twee verschillende nummers op de Rambla te kopen die állebei wonnen; 140.000 euro bij elkaar. Maar morgen, zei ze, gaat de wekker gewoon weer om 4 uur ’s nachts om de redactie schoon te hebben als de slordige journalisten arriveren.

De jaarlijkse jacht op de winnaars

Geef een reactie

Morgen is het weer de dag, die van de massale gekte, vooral van ons (de media) in een vliegende jacht op de talloze winnaars van de Gordo, de hoofdprijs van de kerstloterij. Stand-by staan voor de krant, soms gedurende de volle vier uur die de trekking kan duren, en dan snel richting de plaatsjes of loterijkantoren waar de hoofdprijs het meest is verkocht. Vorig jaar was een makkie, met bijna alle series die in en rond Barcelona werden verkocht, zoals onderaan de Rambla.

Het is een ook in het buitenland bekende prijs, die Dikke van de Spaanse Kerst, misschien omdat het één van de meest sympathieke prijzen in de wereld, eentje die niet alle miljoenen bij één iemand terecht doet komen, maar de rijkdom onder duizenden dolgelukkige winnaars verdeelt.

Nog even het proces kort uitgelegd: morgenochtend gaan er 85.000 nummers in een grote bol. Van elk nummer zijn er 195 series verkocht. Zo’n serie is weer onderverdeeld in décimos, tiende delen van een lot die 20 euro per stuk kosten; de meest gebruikelijke manier om een lot te kopen. Dus zijn er in totaal 1.950 winnende tiende-loten die, bij de hoofdprijs, 300.000 euro per stuk opleveren; in totaal, 585 miljoen euro voor de hoofdprijs.

Maar nóg leuker dan tiende loten zijn de participaciones die in talloze winkels en bij clubs worden verkocht, zoals in het marktkraampje in Sant Andreu hier op de foto. Miquel verkocht aan zijn klanten 625 participaties van 1,20 euro van het winnende 32.365; voor dat miniscule bedrag kregen alle winnaars 18.000 euro terug. Het is de makkelijkste rekensom die de meeste mensen maken: van El Gordo krijg je 15.000 euro per gespeelde euro…

En ook al komen lang niet alle winnaars opdagen – vaak is het beter je anoniem te houden – die massale vieringen op plaatsen waar winnende nummers zijn verkocht maakt de kerstloterij altijd een stuk leuker dan, bijvoorbeeld, de Staatsloterij.