Op 1 januari 2009 woonden er precies 2.471 Nederlanders in Barcelona, volgens de officiële statistieken van de gemeente. Dat lijkt niet zoveel, op een totaal van 76.000 EU-burgers die deze stad als woonplaats hebben gekozen (of in vergelijking met de 22.000 Ecuatorianen, 17.000 Bolivianen, 17.000  Pakistaniërs, 14.000 Marokkanen en ook 14.000 Chinezen), maar het zijn er wel heel veel meer dan de slechts 613 Nederlanders die hier in 2o01 ingeschreven stonden.

Vermoedelijk zijn het er ook nu veel meer dan die 2.400, want met het vrije verkeer in Europa schrijft lang niet iedereen zich officieel in. Het consulaat, dat de cijfers berekent op basis van het aantal paspoorten dat het jaarlijks verlengt of afgeeft, vermoedt dat er in Catalonië zo’n 15.000 Nederlanders moeten wonen.

Ook die hebben vandaag hun feestje, al interesseert Koninginnedag meestal  een stuk minder als je niet meer in Nederland woont. Toch blijkt de receptie of het feest dat overal ter wereld door ambassade’s en consulaten wordt georganiseerd immens populair bij de expats. Ik was er jaren niet geweest – geschrokken als ik was van de oranje stropdassen en het zingen van het Wilhelmus onder een zwoele Catalaanse hemel -, maar enkele jaren geleden veranderde consul-generaal Saskia Bakker de stijve receptie in de kelders van het Hilton-hotel (waar op het einde van de avond altijd een run op de tulpen ontstond), in een dansfeest in het Maremagnum, dat in handen is van het Nederlandse Corio.

Dat heeft drie jaar geduurd. Vanavond is er weer een officiële receptie van haar opvolger, Jan-Jaap van de Velde. Ga toch maar even kijken, want de locatie is uitzonderlijk, de ovale zaal van het Museu Nacional d’Art de Catalunya (MNAC), dat weer gehuisvest is in het oude paleis op de Montjuïc. (Je kunt daar overdag trouwens altijd gratis binnenlopen, in die Sala Oval; de moeite waard.) We worden verwacht in tenue de ville, maar degenen die iets losser Koninginnedag willen vieren kunnen o.a. terecht in Bar Amsterdam aan de drukke Carrer Aragó, die gisteren (foto boven) al versierd was. Toch vraag je je wel eens af wat de Barcelonezen moeten denken wanneer ze daar mannen met een oranje leeuwenstaart naar binnen zien gaan.