Tagarchief: javier bardem

Het discrete Spaanse droompaar

Geef een reactie

bardem cruz

Nederland heeft (of had, sorry) Jantje Smit en Yolanthe Cabau van Kasbergen, wat inmiddels Yolanthe en Wesley Sneijder is geworden, Spanje heeft al enkele jaren een zeer stabiel droompaar (met excuses voor de wel heel kromme vergelijking). Penélope Cruz en Javier Bardem (op de foto met Woody Allen op de set van Vicky Cristina Barcelona) zijn groot nieuws deze dagen omdat de geruchten (ja, sorry, slechts geruchten…) steeds sterker worden dat het acteurspaar een baby verwacht. Pé, zoals vrienden haar noemen, zou al vier maanden zwanger zijn en die zwangerschap zou (ja, altijd zou) de reden zijn dat ze met roken is gestopt.

Zelf zullen ze niet met die zwangerschap te koop lopen. Als iets dit droompaar van veel anderen onderscheidt is dat ze geen exclusieve nieuwtjes aan de best betalende publicatie verkopen maar, ondanks hun verpletterende wereldberoemdheid (een faam die ‘onze’ Yolanthe en Jantje nog niet bereikt hadden, verschil moet er zijn) zo discreet mogelijk door het leven proberen te gaan. Aan paparazzi is niet te ontkomen, en er is altijd wel een restauranteigenaar die een fotograaf inseint dat het stel bij hem zit te eten, maar Bardem (vooral hij) en Cruz proberen zich zoveel mogelijk te verstoppen.

jamonjamonGrappig is dat ze elkaar eigenlijk al sinds 1994 kennen, toen ze beiden debuteerden in de veelgeprezen film Jamon jamon van Bigas Luna, met een Bardem die met een stevige ham begint te slaan als één van de beroemdste scènes. De andere is die van intense liefde tussen de twee onder één van die grote Osborne-stieren die nog altijd langs sommige wegen staan. Bij de première (foto hieronder) waren beiden aanwezig en in het kleine Spaanse filmwereldje kwamen ze elkaar natuurlijk regelmatig tegen. Uiteindelijk deelden ze niet alleen hun politieke idealen (Bardem is nóg iets linkser dan Pé, hij komt uit een beroemde artiestenfamilie die onder Franco te lijden had, zij uit een Madrileens arbeidersgezin, pa verkocht auto’s, moeder was kapster)  maar ook hun liefde.

premiere jamonjamon

Nasynchroniseren

Geef een reactie

film2film3

 

 

 

 

 

 

 

 

Een Catalaanse regisseur ging laatst naar een bioscoop in Vilafranca del Penedès, het hart van de streek waar onder andere de bubbelende cava wordt gemaakt, en vroeg of er ook een film in Versión Original draaide, letterlijk vertaald de originele versie, op filmposters en -ladders aangegeven als V.O. subtitulada. De dame achter de kassa had geen idee wat hij bedoelde.

V.O. staat voor de films die in hun oorspronkelijke taal worden vertoond, en dat is in Spanje, net als in Italië, Frankrijk en Duitsland, nogal een zeldzaamheid. Het is ook één van de oorzaken van de waardeloze kennis van het Engels van de meeste Spanjaarden. De meerderheid geeft er de voorkeur aan de films nagesynchroniseerd te bekijken, wat tot absurde situaties kan leiden. Zo is de stem van Javier Bardem, die in Vicky Cristina Barcelona van Woody Allen ook Engels spreekt én dus nagesynchroniseerd moet worden, niet die van Bardem zelf, een zware stem die alle Spanjaarden kennen. En daarnaast worden alle filmtitels ook nog eens vertaald, soms letterlijk (zoals op twee bovenstaande posters), maar soms bedoeld origineel. Eén van de ergste die ik me kan herinneren is After Hours, die in Spanje Jo, qué noche! ging heten: Jeetje, wat een nacht. 

De reden van het publiek om toch maar voor die vreselijke versión doblada te kiezen? Als ze de ondertitels moeten lezen, kunnen ze niet naar het beeld kijken en missen ze de helft van de film. Daarom wordt slechts 7% van alle films die in Spanje in de bioscoop worden vertoond ondertiteld. En zalen die deze films in originele staat programmeren zijn slechts te vinden in de allergrootste steden. Hoewel, in Madrid had je tot tien jaar geleden slechts één bioscoop die het aandurfde. In Barcelona, met veel buitenlanders die in de stad wonen, zijn zo’n zes bioscoop-complexen met V.O-films, in totaal zo’n 25 zalen. (Trouwens, ik wilde ooit in Milaan naar de film: niet één bioscoop met een originele ondertitelde versie.)

Ik kom op dit onderwerp door de wet die de Catalaanse regering gisteren uitvaardigde. Om de eigen taal te verdedigen tegen het oprukkende Spaans, wil zij dat minimaal de helft van de buitenlandse films niet in het Spaans maar ook in het Catalaans wordt nagesynchroniseerd. Waarom niet slechts Catalaans ondertitelen, dát is pas voortuitgang, is het tegenvoorstel dat uit de filmwereld komt.