Het zal Amsterdammers nog wel overkomen wanneer ze langs de bewuste plaats op de Linneausstraat lopen, fietsen of rijden: je ziet, in een herinnering die zich nooit lijkt te wissen, Theo van Gogh daar nog steeds liggen, ook al is het alweer zes jaar geleden. Mij overkomt het op twee plaatsen in Barcelona: op de Avinguda Meridiana, in de bocht waar de grote supermarkt Hipercor ligt, eentje die van buiten nooit zijn jaren zeventig-aspect heeft gewijzigd, zodat je nog altijd eenvoudig wordt teruggebracht in de tijd, naar de foto’s en TV-beelden uit 1987, toen de ETA er een bom in de parkeergarage liet ontploffen en 21 mensen die er hun boodschappen deden of kaas en groenten verkochten om het leven kwamen. Dat was ruim een jaar voordat ik in Barcelona kwam wonen en staat iets minder scherp in mijn geheugen gegrift dan de ETA-aanslag die nu precies tien jaar geleden in de wijk Les Corts het leven kostte aan de aimabele socialistische oud-minister Ernest Lluch.

Ik parkeerde er vaak mijn auto, op de Avinguda de Xile, aan de rand van de stad, om daarvandaan verder op de fiets te gaan die op de achterbank lag. Plaats genoeg toen, maar inmiddels moet je bijna overal in Barcelona betalen om je auto ergens neer te zetten. Lluch werd ’s avonds om tien uur met twee schoten vermoord in de parkeergarage onder het grote flatgebouw waar hij woonde. Even verderop bliezen de terroristen de auto op die zij gebruikten om te vluchten. Sindsdien moet ik altijd weer aan Lluch denken als ik de deur van die garage zie, vanwege het totaal onopvallende van de plaats ook, gewoon een keurige buitenwijk waar nooit iets gebeurde. ,,Hij wandelde gewoon elke dag naar de universiteit en soms dachten we, kan dat wel? Want toen waren we allemaal doelwit, en iemand als hij vooral…” zei een buurvrouw me deze week.

Ik ben er even gaan buurten, vanwege die 10 jaar (wat vliegt de tijd, trouwens), en het wordt je er ook moeilijk gemaakt om Lluch te vergeten: de tramhalte heeft zijn naam gekregen, net als het parkje dat tussen de flats ligt. Even verderop, in l’Hospitalet, liggen de Carrer en Plaça Ernest Lluch, en is er ook een standbeeld van hem. In totaal zijn er in heel Spanje inmiddels zo’n 50 straten en pleinen naar hem vernoemd, en bijna dertig bibliotheken, sociale centra, scholen etcetera. Een mooi eerbetoon. Jammer alleen, dat dat nodig is. Anders zou Ernest Lluch geen straten en pleinen hebben gehad maar nu wel gewoon 72 jaar oud zijn.