Tagarchief: ruiz-zafon

De heiligschennis van Ruiz Zafón

Knoeien aan foto’s van Francesc Català-Roca, dat doe je niet, ook niet als je een miljoenen verkopende bestseller-auteur bent. Dat dachten ook de twee zonen van Català Roca toen ze in El Periódico de omslag van het nieuwste boek van de auteur van De Schaduw van de Wind en Het Spel van de Engel zagen. El Prisionero del Cielo (De Gevangene van de Hemel) heeft, net als die vorige twee romans, een foto van de beroemdste Spaanse fotograaf van de vorige eeuw op de cover. Maar, wat blijkt, de politieagent op de hoek van Via Laietana met Jaume I, heeft plaatsgemaakt voor een bevallige dame van stijl.

Nou is de foto prachtig bewerkt, is het licht mooier en zijn de personages duidelijker, maar het is niet het origineel. En zelfs dát zou niet erg zijn als de erfgenamen van Català-Roca, die tevens al het copyright van hun vader bezitten,  in ieder geval om toestemming was gevraagd om het origineel zo te photoshoppen. Dat was niet gebeurd, dus konden de zoons Català-Roca twee dingen doen: of eisen dat de oplage van liefst een miljoen reeds gedrukte boeken zou worden vernietigd, of een torenhoge schadevergoeding aan uitgeverij Planeta eisen. Ze zijn echter de slechtsten niet en er tussenin gaan zitten: al die miljoen boeken worden nu verspreid met een brede boekenlegger waarop óók de originele foto staat en een lovende tekst van Ruiz Zafón: “Elk beeld van Català-Roca heeft een in licht geschreven verhaal in zich.” In latere drukken zullen foto en tekst ín het boek zelf moeten komen te staan. Én er zal natuurlijk wel wat geld mee zijn gemoeid.

In de voetsporen van Zafón en Falcones

Over boeken gesproken: de aantrekkingskracht tussen de schrijvers hier (Barcelona, Catalonië, Spanje) en de lezers dáár blijft groot. Zie dat zojuist De kunst van verliezen (Saber perder) van de héél leuke en aardige regisseur, columnist en schrijver David Trueba in het Nederlands is uitgekomen (hier een interview met hem), én dat het Instituut Jeroen Bosch twee al wat ‘oudere’ boeken uit de kast haalt, megabestsellers De schaduw van de wind en De kathedraal van de zee, om er een een literair weekeinde in Barcelona aan vast te knopen. Op deze blog hadden we vanzelfsprekend al over de ‘plaatsen der delict’ van zowel Carlos Ruiz-Zafón als over Ildefonso Falcones bericht, maar niets is natuurlijk zo leuk als het zelf ook beleven, mét of zónder literaire gids.

De schaduw van een boek

P1010591

De werkelijkheid is nooit zo mooi als het boek; althans, als de schrijver een verhaal mooi weet te vertellen, een plaats fantastisch kan beschrijven. Dit is, in het echt, het nummer 32 van de Avenida Tibidabo in Barcelona. Het is het afschrikwekkende huis waar het mysterie van de bestseller De Schaduw van de Wind wordt onthuld. Wat grijs, grauw en somber is in de roman, is in werkelijkheid een buitenlandse consultancy, die het rijtje paleisjes op deze sjieke laan van de stad deelt met onder anderen het Chinese consulaat en een religieuze school.

Ongelooflijk trouwens hoe het boek van Carlos Ruiz-Zafón in Nederland blijft verkopen. Volgens de Besteller 60-lijst van de stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB) staat de Schaduw van de Wind al 182 (!) weken in die lijst; en niet op plaatsjes onderin: hij is bijna nooit uit de top-20 geweest. Nog even en de Barcelonese schrijver die hiermee miljonair is geworden viert zijn vierde verjaardag in de Nederlandse boekenlijst.

P1010592

Die hele Avenida Tibidabo is trouwens een bezoekje waard, vooral als de historische blauwe tram er in de zomermaanden rijdt. Vanaf het plein van J.F. Kennedy rijdt het antieke ding omhoog, onder anderen langs (links) een typisch restaurant uit centraal-Spanje, de Asador de Aranda: het gebouw alleen is al de moeite waard, maar de cochinillo, het speenvarken, mag er ook zijn, niet na bij de voorgerechten onder anderen de onovertroffen morcilla de Burgos te hebben geprobeerd: bloedworst met rijstkorrels erin. De trein rijdt tot voor het restaurant La Venta (de favoriet van Johan Cruijff) en het barretje Mirablau (wat een uitzicht vanaf de barkruk!)  op het plein van Doctor Andreu, een arts die steenrijk werd door het verkopen van hoestpilletjes die, begin vorige eeuw, alle Spanjaarden slikten. P1010594Van hem en zijn familie waren bijna alle monumentale panden aan de Avenida Tibidabo, onder anderen het nu verwaarloosde La Rotonda (1906) helemaal onderaan. In 1999 verkochten zijn kleinkinderen het pand voor 15 miljoen euro aan bouwbedrijf Núñez y Navarro, die er kantoren van ging maken maar nog altijd niets aan de bouwval heeft gedaan. Bovendien is La Rotonda een beschermd monument, iets wat de renovatie altijd een stuk duurder maakt.