Tagarchief: prostitutie

Net achter de Rambla

Geef een reactie

Het was één van de eerste Spaanse liedjes die ik voortdurend hoorde, vlak voor mijn komst naar Barcelona in 1988: La negra flor van Radio Futura, band die toen enorm in de mode was. Gaat over een wandeling van de hoofdpersoon met zijn ‘zwarte bloem’, een donker meisje, naar het einde van de Rambla. Zwarte bloemen zijn er nog altijd, op en rond de Rambla, maar de meesten zijn slachtoffers van de Nigeriaanse maffia die meisjes onder valse voorwendselen naar Europa lokt. In Barcelona vormen zij één van de grootste en meest opdringerige groepen prostituees. Kwam twee jaar geleden El País met de eerste niets verhullende foto’s over hoe de meisjes hun klanten midden op straat afwerken, vandaag is het de beurt aan mijn El Periódico.

Was toen de Boqueria-markt het strijdtoneel, nu hoefde onze fotograaf Ferran Nadeu maar één nacht te posten in het kokette Petritxol-straatje om talloze standjes en vluggertjes te kunnen fotograferen. Meestal zijn het toeristen die vanaf de Rambla worden meegelokt; soms worden ze nog beroofd ook, zeker als ze flink dronken zijn. Dat het juist in Petritxol is, is voor veel Barcelonezen schokkend, omdat het overdag zo’n veilig, gezellig straatje lijkt met talloze antiquairs en chocolade-zaakjes. Stille getuige op de afwerkplaats is bovendien een beeld van de stadsheilige Mercè.

In de krant vandaag redelijk gejuiste foto’s. In ons digitaal archief heb ik de niets verhullende plaatjes kunnen zien. Dat joch met die geruite blouse op de pagina bovenaan is wel heel erg herkenbaar. Zeker weten dat zijn moeder niet weet wat hij allemaal in Barcelona uitvoert.

Het bordeel van Europa

Geef een reactie

Curieus fenomeen, vertelden me deze week, ergens rond 3 uur ’s nachts (ja, de verslaggeving vergt vaak vreemde offers), de twee portiers van de hoerentent Estel in de buurt van El Vendrell: begin van de maand was traditioneel de drukste periode, konden de noeste arbeiders en discrete kantoormensen hun net geïncasseerde loon alweer aan een half uurtje sex à 60 tot 120 euro uitgeven. Tegenwoordig is er minder volk – de crisis – én hebben de drukke dagen zich naar halverwege de maand verplaatst: tussen elke 10e en 15e van de maand komt in Spanje de WW-uitkering binnen. Werkloze wippies dus.

Estel is één van het dozijn ‘megabordelen’ (moeilijk Spaans woord: macroprostíbulos) dat Catalonië rijk is. (Omdat ik al vermoed welke commentaren ik kan verwachten: néé, ik ben níet binnen geweest.) Vakantiegangers in Salou zullen vast de Privee op de weg naar Reus wel eens hebben gezien (ja, mevrouw, manlief was die avond toch wel lang op zoek naar een sigarettenautomaat), en aan de Costa Brava schijnt de Eclipse bij Palamós een ongelooflijk succes te zijn. Maar de grootste concentratie van dit soort vroegere hotels die tot immense disco-bordelen met tientallen, soms meer dan 100 meiden en vrouwen uit vooral Oost-Europa zijn omgebouwd is aan de N-2 vlakbij de Franse grens. Véél vrachtwagenchauffeurs en veel Fransen – in hun land is de prostitutie verboden – behoren tot de cliëntele. Het dreef enkele priesters uit de omgeving zover tot wanhoop dat zij klaagden dat deze streek ‘het bordeel van Europa’ is geworden.

Nu wil een ondernemer er in La Jonquera nóg één bijbouwen, met meer dan 100 kamers als afwerkplekken. De gemeente wilde niet, maar moet het van de rechter toch toestaan. Sommige gemeentes zijn wél blij met dit soort megahoerententen; de jeugd van de plaatselijke voetbalclub van Bellvei wordt door Estel gesponsord omdat de kleinzoon van de eigenaar er ook speelt. Bovendien, zeggen de burgemeesters, hebben ze de prostituées liever in zo’n ‘hotel’ dan op straat. Hebben ze gelijk in: op populaire websites over google-street in combinatie met straatprostitutie zijn bijna alle foto’s uit Spanje, en vooral Catalonië afkomstig:

TV-ploegen en agenten in plaats van hoertjes

Geef een reactie

(c) Cesc Giralt

Zelfde plaats, bijna dezelfde tijd, andere hoofdrolspelers. Eén avond nadat El País met de onthullende foto’s van hoertjes en klanten in de portalen van de Boqueria-markt kwam (zie post hieronder), kwamen héél veel TV-ploegen naar de plek des onheils en waagden vanzelfsprekend ook de politie-agenten zich weer in obscure stegen die zij de laatste tijd leken te vermijden. Geen hoertjes meer, geen klanten in kleurige korte broeken op de enkels. Nou zijn er donkere en gure straatjes genoeg in de Raval voor zo’n goedkoop vluggertje en op de Rambla zijn ze niet weggejaagd, de ongeveer 90 Nigeriaanse prostituees die er werken en (onwillige) klanten belagen. De politie belooft nu dat dit een ‘langdurige offensief’ zal zijn. Maar erkent tegelijk dat het grote probleem, de exploitatie van de meisjes, nauwelijks te bestrijden is. Tja.

Rottend vlees in de Boqueria

Geef een reactie

boqueria1

Wij, journalisten, kunnen natuurlijk schrijven wat we willen, maar vaak zijn het de foto’s die het doen. Barcelona is vandaag opgeschrikt door foto’s, van Edu Bayer, een jonge en aardige collega van El País, één van de vele freelancefotografen die probeert te overleven in een tijd dat ze soms nog maar 50 of 60 euro per plaatje krijgen. En wij, bloggers, nemen dat soort foto’s massaal ongestraft over, velen zonder vaak de bron te vermelden.

Edu trok ‘ s nachts naar de achter- en zijkanten van Barcelona’s populairste markt, de Boqueria aan de Rambla. Dat kan gevaarlijk zijn, zeker als je er met een grote, dure camera loopt. Maar die had hij nodig, met een beetje telelens, om de teloorgang van het oude centrum van de stad vast te leggen. Het afgelopen jaar is de agressieve prostitutie van piepjonge Afrikaanse meisjes aan de Rambla sterk gegroeid. Wil je niet met ze mee, dan doen ze hun best in ieder geval je portemonnee te rollen: de één pakt de man, vooral de toerist, bij zijn ballen, de ander rolt zijn kont- of borstzak. Sinds kort gebruiken ze ook een soort pepperspray om de onwillige toerist even blind te maken en hem van zijn geld en creditcards te ontdoen.

boqueria2De meisjes worden, net als hun ‘collega’s’ uit Oost-Europa, door internationale maffia’s in de stad gestald. Daar moeten ze elke nacht een bepaald bedrag verdienen. Sommigen nemen de klant mee naar een goor pension, anderen hebben daar het geld niet voor en gebruiken de bij nacht gesloten Boqueria als afwerkplaats. Gesloten? Om vier, vijf uur ’s nachts komen al de eerste leveranciers van verse vis en groenten en die treffen regelmatig dit soort rottend vlees aan. Dat rottend slaat natuurlijk op de mannen, toeristen die ook ’s nachts nog in hun kleurige korte broek lopen en die broek, na het betalen van 20 tot 40 euro, even laten zakken en in een door maffiosi geëxploiteerd meisje stoppen. Ik hoop dat als één van de jongens op de foto een Nederlander is, dat zijn moeder of vriendin hem op dit blog of bij El País ziet, en dat zijn straf vreselijk zal zijn. Misschien dat fotograaf Edu Bayer daarmee een beetje een goede daad heeft verricht.