Wij, journalisten, berichten dagelijks over (massa)ontslagen bij talloze bedrijven over de hele wereld. (Althans, onze collega’s van de economie-redactie zijn daar het meest mee bezig.) Maar nu zijn wij zelfs nieuws. Ook bij de uitgeverij (Grupo Zeta) waartoe mijn krant (El Periódico) behoort, moet bijna een kwart van de mensen weg. Onder hen ook tientallen journalisten van dag- week- en maandbladen, en verder drukkers, systeembeheerders, advertentieverkopers, secretaresses en alles en iedereen die normaal nodig is een bedrijf draaiende te houden.

We beseffen dat ook wij niet aan de crisis kunnen ontkomen, maar eisen wel een fatsoenlijke vertrekregeling plus de garantie dat er een goed toekomstplan bestaat om de krant met minder mensen te blijven maken. Vandaag was onze derde opeenvolgende dag van protest. Dit keer gingen we naar het imposante hoofdkantoor van La Caixa, de grootste spaarbank van Spanje, die vanwege talloze uitstaande kredieten de eigenlijke baas van de uitgeverij is. En net als werknemers van Nissan, Sony, Philips en al die anderen besloten we ook maar eens de Diagonal, de grootste verkeersader van Barcelona, te stremmen. Voor vijf minuutjes maar, want echt tot overlast willen we ook niet zijn.