Een overvol dorp. Zoals elk jaar rond deze tijd liggen de straatjes van Sitges bedekt met bloementapijten, altijd weer een toeristische attractie. Als je ze één keer hebt gezien, weet je het wel, is de nieuwsgierigheid bevredigd en kan het je de volgende jaren nauwelijks nog bekoren. Zeker niet wanneer je je over hele smalle stoepjes langs duizenden andere mensen moet worstelen terwijl je alleen maar een brood wilde kopen. Het zijn van die dagen dat je gewoon weg moet blijven uit het dorp.

Maar waarom doen ze het eigenlijk? De oorsprong is, zoals met veel  feesten en tradities, religieus. Het is Corpus Christi, ofwel Sacramentszondag. Wikipedia moet de agnost verlossing bieden: “Sacramentszondag wordt gevierd op de tweede zondag na Pinksteren. Op dit feest wordt gevierd dat Jezus Christus zich in de gedaante van brood en wijn aan de gelovigen wil geven als voedsel en voortdurend onder de mensen wil blijven door middel van zijn waarachtige tegenwoordigheid (Sua realis praesentia) in de geconsacreerde offergaven. De eerbied die in de Rooms-katholieke Kerk voor de geconsacreerde hostie bestaat, wordt op deze feestdag benadrukt.” Tja. (In het Spaans is de hostia trouwens niet alleen dat koekje uit de kerk, maar ook een flinke klap én een kreet van verbazing. Hostia!)

Maar nergens is te vinden waar die bloementapijten nou vandaan komen. In andere dorpen doen ze het met tapijten van zout. Laat in de middag gaat dan de processie eroverheen, gevolgd door de kinderen die dat jaar de catechesatie hebben ‘ondergaan’.

Het zal de dorpen die het organiseren en voor de anjers, het zand, de rozen en andere benodigdheden zorgen niet veel uitmaken hoe religieus dat feest nou is. Zolang er maar toeristen en dagjesmensen op afkomen.