Ik reis honderd keer liever met een vliegtuig dan met een bus, óók in een jaar waarin er nogal wat grote vliegtuigen ineens uit de lucht vallen. Soms moet het, zo’n busreis, bij een voetbalwedstrijd van mijn zoon, bijvoorbeeld. Maar liever niet. De weg is gevaarlijker dan de lucht, altijd al geweest. En als ik op de weg zit, wil ik zelf het stuur in handen hebben, niet van anderen afhankelijk zijn. Busschauffeurs zijn enorme professionals, met een nóg grotere verantwoordelijkheid; maar ook zij zijn mensen, en die maken fouten.

Vannacht uit mijn bed gebeld: bus-ongeluk met Nederlandse slachtoffers op de C-32 bij Sant Pol de Mar. Zes doden, tientallen gewonden. Snel er naar toe, want dat is groot nieuws in Nederland, zeker in de zomer, als er verder weinig ander nieuws is. Dus hangt iedereen direkt aan de lijn en komen cameraploegen (Netwerk, Nova, SBS, etc.) met het eerst mogelijke vliegtuig naar Barcelona om te proberen gewonden en andere overlevenden aan het woord te krijgen.

Maar veel mensen die zo’n ongeluk krijgen verkeren urenlang in een soort shock-toestand  en schrikken van de pers. Sprak vanochtend in het ziekenhuis van Calella met drie jongens die met lichte verwondingen naar het hotel konden maar liever, met nog bebloede shirts en broeken, op hun vriendinnen wachtten, die wel nog enkele dagen in observatie moeten blijven. Ze wilden liever geen naam in de krant, en op camera wilden ze helemaal niets te zeggen. Geef ze eens ongelijk.

Gekke scènes trouwens, binnen de dramatiek: van het ziekenhuis mag je als journalist natuurlijk niet de afdeling Urgencias op, maar enkele politie-agenten wilden me graag als tolk in hun gesprekken met de slachtoffers. Hoop dat de overlevenden snel beter worden.

Over zo’n busreis, dus. Vroeger deed ik het altijd: 24 uur vanuit Nederland met de Iberbus naar Barcelona; was de goedkoopste optie. Keek er toen nooit van op als de chauffeurs bij het eten een wijntje namen, met nog 20 uur voor de boeg. Als 20-jarige zie je de risico’s niet.

Een bocht als deze is zo’n risico: een snelweg die sterk daalt en een heel korte afrit, waar je ineens maar 40 mag. De bus reed er veel te hard in, lijkt het, en was niet te houden. Eén foutje, zes doden, 11 zwaargewonden… Het had overigens nog erger kunnen zijn. Na meters te zijndoorgeschoven op de linkerkant, kwam de dubbeldekker net over een derde vangrail tot stilstand. Erachter lag een afgrond van zo’n tien meter.