Maandagochtend, elf uur. Sommigen van ons werken nog, de vakantie is ver weg, maar Salou toont al zijn ware zomerse gezicht. Het is crisis aan de costa’s, zeggen ze, al zou je dat bij het zien van deze foto van vanochtend niet zeggen. Toch: je praat er met bar- en restauranteigenaars, met verhuurders van strandstoelen, met personeel van hotels, en ze hebben het allemaal over hetzelfde: er zijn minder mensen dan vorig jaar. Het massatoerisme is ook later op gang gekomen. Afgelopen vrijdag begonnen de vakanties in Groot-Brittannië, en Zuid-Nederland moet nog beginnen.

Vooral die Britten blijven massaal weg, is de vrees. Zo’n 25% minder zullen naar hun favoriete vakantieland komen (dat laatste is ook betrekkelijk: een bareigenaar zei dat het de Engelsen vooral om bier en zon gaat en dat ze eigenlijk niet weten of ze nouin Spanje of in Afrika op vakantie zijn). Het probleem van de Britten is dat de euro dit jaar zo duur is voor hun. Twee jaar terug kregen ze nog 1,50 euro voor een pond, vandaag in Salou was dat slechts 1,10. En dat hakt erin. Plus de crisis, natuurlijk. Dus zijn veel Britten thuisgebleven – de Engelse campings zijn volgeboekt – of ze zijn naar buiten de euro-zone gevlogen, vooral naar Turkije en Egypte.

Kortom, dit beeld van Salou, vanochtend, lijkt bedriegelijk. Ik blijf het echter een bomvol strand vinden dat ik het liefste mijd.