Gisteravond mijn vriendin, Marianne, van het vliegveld gehaald. Dat is het nadeel van de laatste vlucht van de dag: het toestel vliegt al 18 uur lang heel Europa door, loopt onderweg vertragingen op en als één van de laatste gebruikers ervan moet  je erop rekenen dat je nóg een uur later dan de aangekondigde 23.55 landt. Maar daar gaat deze post eigenlijk niet over. Het was opvallend stil op en rond het vliegveld El Prat van Barcelona. Kwam ook door het tijdstip, maar het is dit jaar ineens niet meer zoals het geweest is.

De cijfers zijn duizelingwekkend, letterlijk, zo hard kelderen ze naar beneden. En dat heeft niet, zoals op Schiphol, met de vliegtaxes te maken, want op de Spaanse vliegvelden (allemaal in handen van overheidsbedrijf Aena) betalen de maatschappijen (en dus de passagiers) nog geen 7 euro (6,71) aan extra belastingen. De mensen reizen gewoon minder en dat zal in de zomer alleen maar erger worden; de toerisme-industrie in Spanje vreest het ergste nu vooral de Britten door de voor hun dure euro massaal thuis gaan blijven.

Na decennia van alleen maar groei registreert het vliegveld van Barcelona op dit moment, in de eerste twee maanden van 2009, een terugval van 21%. Ook andere grote steden/vliegvelden merken de crisis: Madrid-Barajas -17%, Valencia -31%, Málaga -20%. Ook de Canarische eilanden, normaal toch populair in de winter, verliezen tussen de 9% (Gran Canaria) en 17% (Tenerife) van hun passagiers.

Ik merkte het ook op de twee vluchten terug uit Nepal: de grote Airbussen van Qatar Airways zaten half leeg. Heerlijk voor de passagiers natuurlijk; en de service was er niet minder om, met o.a. al die individuele schermpjes waarop je tientallen recente én klassieke films kunt kijken, videospelletjes kunt spelen en de progressie van de vlucht kunt volgen. Vanzelfsprekend is er voor de moslims onder ons een extra detail (zie hiernaast), al heb ik op geen enkele van de vluchten één van hen knielend in het gangpad of tussen de toiletten zien zitten.