Tagarchief: afellay

Mourinho en Madrid begrijpen het niet

Eensluidende vette koppen vandaag in de twee sportkranten van Madrid, AS en Marca. ¿Por qué? Waarom? Het was de repeterende vraag van José Mourinho gisteravond na de 2-0 nederlaag in eigen huis tegen FC Barcelona, waardoor de finale van de Champions League ineens heel ver weg is voor Real. Mourinho kwam met tal van insinuaties, dat Barça bij de UEFA een streepje voor heeft omdat het Unicef op het shirt heeft staan, dat álle scheidsrechters een speler van Mourinho rood geven als hij tegen Barcelona speelt, dat het beschamend is dat Guardiola op deze manier een Champions League wint, en een lang etcetera van een zeer slechte verliezer.

Waarom verloor Real Madrid? We geven, vanuit Barcelona, graag antwoord: omdat Mourinho zonder één van zijn drie dure centurmspitsen (Benzema, Higuaín en Adebayor) begon, drie nummers 9 die overal ter wereld in de basis zouden staan. Omdat Pepe al wedstrijdenlang een rode kaart verdiende en belachelijk hard met gstrekt been doorging op Alvés en omdat Marcelo opzettelijk de noppen in het been van de gevallen Pedro zette en daar niet rood voor kreeg. Omdat Mourinho zijn spelers zo opfokt dat ze zichzelf niet meer zijn. Omdat Real Madrid in de drie laatste wedstrijden een gierig, defensief, hard voetbal speelde dat onwaardig is voor een club met zo’n palmarès. Omdat die ‘koninklijke’ in eigen stadion genoegen nam met slechts 30% balbezit. Omdat Mourinho schijt heeft aan miljoenen kijkers in de hele wereld en resultaat ten koste van alles wil bereiken. Omdat Mourinho in persconferenties voor- en na de wedstrijden alleen maar over scheidsrechters, volle programma’s en tegenstanders klaagt. Omdat de Portugees de toch al grote rivaliteit tussen Real en Barça tot ongezonde hoogte opschroefde. Omdat hij gisteren na afloop niet over dat vreselijke voetbal van zijn eigen ploeg wilde praten. Omdat hijzelf, tegen de regels van de UEFA in, gisteren voorkwam dat het lange gras besproeid zou worden om zo te voorkomen dat de bal bij Barcelona snel zou rollen. Omdat, omdat, omdat…

Bijna kreeg Mourinho met zijn zielige show Barcelona van zijn stuk. Tegen dit Madrid konden de Catalanen, na de fabuleuze 5-0 in de competitie, niet meer schitteren. De tegenstander had zich in loopgraven verstopt en schoot daaruit met scherp, maar niet op doel. Maar gelukkig was daar eerst Afellay, in de Spaanse pers vandaag volop geprezen, en vooral Messi. Altijd weer Messi. Liever Messi dan Mourinho. Duizende keer.

De moeder van Afellay

(*Er komen de laatste maanden veel zoekopdrachten binnen met de tekst ‘moeder afellay overleden’. Geen idee waar dat gerucht vandaan komt, maar het is onjuist. Moeder Habiba leeft gewoon nog, gelukkig…)

Vaak presenteren voetballers zich bij hun nieuwe club met hun spectaculaire vrouw, zeg maar de Van der Vaarts en Sneijders. Ibrahim Afellay deed het vanochtend in Barcelona heel anders. De verschijning van zijn moeder, mevrouw Mardore Habiba, was opmerkelijk. Nooit eerder hebben we op het gras van het Camp Nou een vrouw met een hoofddoek gezien. De fotografen vonden het prachtig. En in Nederland was Afellay altijd heel afhoudend geweest, wat zijn familie betreft. Ook broer Ali was erbij. Beide, moeder en broer, zullen voor hem de komende maanden in Barcelona een beetje gaan zorgen.

Moeder Habiba pinkte een traantje weg. Van Al Hoceima naar Overvecht in Utrecht en nu in Barcelona, waar haar man – inmiddels overleden – ooit als matroos en bokser een tijdje woonde. Zoonlief Afellay eert hem nu door te gaan spelen bij die droomclub. Hij is de zoveelste Nederlander bij Barça, maar vooral de eerste Marokkaan in de geschiedenis van de club. Het bestuur is er blij mee; Barcelona is al immens populair in de Maghreb, dat wordt nu alleen maar meer. Een grotere ‘afzetmarkt’ heet dat. Het shirt met nummer 20 zal er binnenkort een gewild item zijn. De eerste tekenen waren vandaag al te zien: nog nooit zoveel Spaans-Marokkaanse jeugd tegelijk bij het Camp Nou gezien. Zonder bontkraagjes trouwens, ook al omdat het weer een prachtige zonnige dag was.