De brievenrubriek van de krant zal de komende dagen wel weer volstromen met boze commentaren van automobilisten die vanochtend urenlang in de straten van Barcelona hebben vastgestaan. Ik kwam er twee tegen, die hun garage op Rocafort uit wilden rijden, op weg naar een typische zondagsexcursie of familiebezoek, en op de stoep al moesten stoppen. Voor hen een lang lint van hardlopers die net een uurtje op weg waren in de marathon van Barcelona.

Weet in marathon-paradijs Rotterdam iedere bewoner wel dat de massale marathon bij hem voor de deur langskomt, net als in Londen, New York en Berlijn, in Barcelona kost het nogal moeite de niet-lopers te overtuigen van het feit dat zo’n evenement geen hinder is, maar een volksfeestzou moeten zijn. Maar het begint te komen, het aantal deelnemers groeit met het jaar (de 12.162 van vandaag waren weer 25% meer dan in 2009), de supporters op straat nemen toe en eigenlijk is de marathon door de stad nog heel jong. Nog geen 10  jaar geleden verhuisde de koers van een lange en saaie route langs de kust, van Mataró tot Barcelona, naar een volledige stadsroute langs alle monumenten en door het centrum, zoals op de foto boven de Carrer Ferran, op de hoek waar de lopers de Rambla oplopen.

Misschien komt er ooit een dag dat iedere automobilist in Barcelona weet dat hij of zij de eerste zondag in maart die auto thuis moet laten staan, in ieder geval tot na het middaguur. Want al was de winnaar, de Keniaan Jackson Kotur, sneller dan ooit een marathonloper in Spanje was geweest (2.07.30, de vierde beste tijd van het jaar), de sjokkende achterhoede had tot zes uur de tijd om de finish onderaan Montjuïc over te strompelen.