Tagarchief: design

Bedacht in Barcelona

“Be water, my friend.” De oude tekst van een filosofische Bruce Lee keerde enkele jaren geleden terug uit de vergetelheid en werd enorm populair, zeker in Spanje, toen BMW triomfeerde met een eenvoudig reclamespotje voor zijn X3 dar geïnspireerd was op die wijze woorden van de karateheld, uitgesproken in een interview. Woorden die deze week ook weer terugkwamen, toen een wethouder van Barcelona in Londen de tweede editie van het boek Pensado en Barcelona presenteerde, Bedacht in Barcelona, dat hier volledig te bekijken is.

Het boek is een opeensomming van de ‘goede ideeën’ die in Barcelona zijn bedacht en daarna een groot succes zijn geworden, in Spanje, in Europa of zelfs de rest van de wereld. Niet al die dingen zijn bij het grote publiek bekend, want er staan speciale projecten van ziekenhuizen of andere gespecialiseerde instellingen in die slechts in die wereld navolging hebben gekregen of bewondering hebben geoogst.

Maar er zijn natuurlijk ook meer ‘populaire’ zaken die in Barcelona zijn geboren, zoals de Munich-gympen, de vroegere zaalvoetbalschoentjes die een modieus streetwear-merk zijn geworden, of de met een Oscar bekroonde creaties in de prachtige film Pan’s Labyrinth. Er staat een ‘snoepjesrestaurant’ in, het Candy Restaurant dat door barcelonees Martí Guizé werd bedacht en in Tokio is geopend. Er staan enkele festivals in, of mijn vroegere collega’s, ontwerpers bij El Periódico die voor zichzelf begonnen bij Cases i Associats en inmiddels kranten over de hele wereld hebben (her)ontworpen, zoals De Pers in Nederland of The Independent in Londen. Nog een paar om af te sluiten, want het zijn er te veel om op te noemen: boven de elektrisch gemotoriseerde E-Bike van Monty, links een beroemde stoel, de Silla Bonamusa, van Figueres, één van de grootste fabrikanten van Europa van stoelen voor bijvoorbeeld congresgebouwen. Of, rechts (voor degenen die niet een stoel van een flesje bier kunnen onderscheiden) het populaire Moritz, een oude stadsbrouwerij die enkele jaren geleden nieuw leven in werd geblazen en nu een cool  biertje in het nachtleven van Barcelona is geworden. En nog prima te drinken ook.

Asbakken, een kleed vol wormen en de Montesa Impala

Eén van de leukste exposities die ik me kan herinneren was er één over Nederlandse ontwerpers in het MOMA van New York, ergens in 1996; stond er versteld van hoeveel prachtige en beroemde ontwerpen uit talentvolle Nederlandse breinen waren ontstaan. In Barcelona doet het Palau Robert, altijd gratis toegankelijk op de hoek van de Passeig de Gràcia met de Diagonal, vanaf vandaag net zoiets, maar dan op een iets kleinere schaal en, natuurlijk, gericht op het Spaanse industriële design. De leidraad zijn de Delta-prijzen voor beste ontwerpen die elk jaar worden vergeven, sinds 1960.

Het mooie van industrieel design is dat we er allemaal wel iets van in huis hebben en er meestal geen moment bij hebben stilgestaan dat sommige van die dingen eigenlijk prachtig zijn bedacht. (Er zijn natuurlijk ook een heleboel ondingen, maar die zullen wel geen prijzen winnen.) Deze citruspers van Braun, bijvoorbeeld, hebben we allemaal wel eens gebruikt, tot hij waarschijnlijk door het intensieve gebruik kapot ging. Het ontwerp dateert van 1970.

Roodzwarte asbakken van Andreu Ricard (later de ontwerper van de Olympische fakkel van Barcelona) zijn van 1966 en de lamp van Miquel Mila is van 1961; prachtig beeld van de jaren zestig, terwijl het vloerkleed boven uit de jaren zeventig lijkt maar pas in 2003 is bedacht door Nani Marquina; de naam van het kleed, Cuks, komt van het Catalaanse woord voor wormen.

Maar mijn favoriet op deze expositie is toch eentje die je nog altijd heel af en toe door de straten van de stad kunt zien rijden, in bezit van liefhebbers die de motor hebben opgeknapt of gewoon altijd goed hebben onderhouden. De Montesa Impala, uit mijn geboortejaar (1962), was hier in Spanje dé motor cq brommer in tijden dat de jeugd in Nederland geloof ik op Zündappjes en Kreidlers ging scheuren.