De meningen zijn verdeeld. Decennialang lag aan de luxe Passeig Marítim van Sitges, de monumentale boulevard met talloze paleisjes daterend van begin vorige eeuw, één stuk brakke grond. Vreemd, want dat stuk grond was goud waard en wie zou daar nu géén huis willen neerzetten, met zicht op zee. Uiteindelijk was er twee jaar geleden eindelijk activiteit. Naarmate het werk vorderde steeg bij ons, vaste inwoners van de buurt, het afgrijzen. De constructie werd met de dag pompeuzer en uiteindelijk is er een gigantisch pand verrezen, dat van links naar rechts bijna volledig het beschikbare terrein in beslag neemt. Sommigen noemen ’t het Parthenon, ik vind het meer iets Romeins hebben. Toeristen en dagjesmensen staan er allemaal voor stil, maken er foto’s van en zijn zichtbaar onder de indruk van de nieuwste aanwinst van de boulevard, een huis dat volgens de officiële bouwvergunning 785 m2 groot is.

Het valt in ieder geval uit de toon bij de omringende huizen, allemaal gebouwd in de Cubaanse of Caribische stijl die de vroegere Catalaanse emigranten, de americanos of indianos, mee terug naar Catalonië namen. Eén van de beste voorbeelden is de Casa Josep Freixa, gebouwd tussen 1919 en 1923, en als je goed kijkt lijkt het bovengenoemde huis er wel een beetje een slechte kopie van.

Aan de overkant van de straat, en van dezelfde architect (Josep Maria Martino Arroyo), het al jaren leegstaande huis van, zeg maar, mijn achterburen, het Casa Casimiro Barnils, ook van rond 1919, maar wel veel strakker gebouwd. Het staat nog steeds te koop, voor zo’n 10 miljoen euro, al lijkt de prijs een beetje te schommelen… Blijkbaar geen gekken meer die dat geld er voor kunnen geven.

Het meest opvallende uit dit rijtje, en eentje die uit de toon lijkt te vallen, is El Barco (De Boot), een enorm wit en strak huis, een beetje Le Corbusier-achtig. De oorspronkelijke versie dateert al van 1934, bedacht door Francesc Mitjans (architect van het Camp Nou), die zijn tijd net zo ver vooruit leek als Gerrit Rietveld in Utrecht. Er bestaat nog een enkel fotootje uit de jaren zestig (hiernaast) van hoe het huis oorspronkelijk was. De nieuwe eigenaar liet het in 1997 slopen en begon al met het bouwen van een nieuw pand toen hij van de gemeente te horen kreeg dat hij een monumentaal en beschermd huis tegen de vlakte had gegooid. Hij werd verplicht er een huis neer te zette dat exact gelijk was aan dat uit 1934. Maar die sloop zal niet in één dag zijn gebeurd, dus vraag je je af waarom de gemeente niet eerder reageerde.

Nou valt er over smaak niet te twisten, dus mag je het ene huis mooier vinden dan het andere, maar gelukkig is de boulevard van Sitges, op een enkel hotel na, wel gevrijwaard gebleven van hoogbouw, in tegenstelling tot, bijvoorbeeld, Benidorm. Hoe Sitges vroeger was? Hierbij een foto uit 1930, ongeveer, met enkele van bovengenoemde huizen in Terramar al zichtbaar. Het huis waarvan ik een deel mag bewonen was net gebouwd en ik zou er toen vanuit mijn slaapkamer nog zicht op zee hebben gehad. Helaas…