Elke stad aan het water heeft zijn boottochten. Manhattan en Istanboel krijgen een ander perspectief, vanaf het water. In Barcelona zijn die boottochten veel minder populair onder toeristen, en dat terwijl de Golondrinas al sinds 1888, of eigenlijk al sinds 1884, vanaf dezelfde plaats vertrekken, het Portal de la Pau, recht vanaf het einde van de Rambla naar de zee, bijna onder de wijsvinger van Columbus. Misschien komt het omdat Barcelona vanaf zee niet zoveel meer betoverend is dan op het land zelf, of dat de stad tot 1992 met zijn rug naar die zee leefde.

Golondrinas betekent zwaluwen. Het was de naam die mevrouw Feliciana Goñi in 1888 bedacht toen zij ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling twee toeristische route’s met kleine stoombootjes door de haven bedacht: één naar het einde van de pier (de rompeolas of escullera die nu doormidden is ‘gezaagd’; één helft loopt vanuit de Barceloneta langs hotel W, de andere gaat verder bij de Pont d’Europa, waar de cruiseschepen aanmeren), de tweede route naar de Barceloneta. Die laatste route werd al sinds 1884 onderhouden door Leopold Herrera, die badgasten vanuit de stad naar de Barceloneta bracht. Toen in de 20ste eeuw de tram naar de visserswijk sneller ging dan het bootje, werd deze route opgeheven.

Maar de Golondrinas varen nog altijd, en al meer dan een eeuw met dezelfde naam voor de bootjes, de naam van drie vrouwen: Encarnación, Lolita en Maria del Carmen. Bijna alle Barcelonezen beleefden als kinderen hun ‘zeedoop’ op deze bootjes, en alle kinderen wilden natuurlijk op het bovendek, het Imperial, de tocht door de haven beleven. Inmiddels heeft het bedrijf drie grotere schepen in zijn floot, voor de wat langere tochten buiten de haven, maar een korte excursie van 35 minuten door de haven op die oorspronkelijke bootjes is het meest authentiek, al zie ik dat er voor een dag als vandaag maar drie vertrektijden zijn: 12.15, 14.30 en 16.15, wat wel het winterschema zal zijn.