Regelmatig vragen collega’s op de krant nog of dat niet lastig en vervelend is, werken in Barcelona en wonen in Sitges. ‘Al dat reizen,’ zeggen ze dan. De afstand is 45 kilometer, 37 minuten met de trein, een half uur in de auto buiten de spits. Binnen de stad zelf zijn sommigen langer bezig op de krant te komen, zeg ik dan. Maar een misschien nog beter argument is bovenstaande foto, op een zonnige dag vanuit mijn auto genomen op de snelweg C-32 ter hoogte van Viladecans. Dát, die asgrauwe wolk, is wat je de hele dag inademt als je in Barcelona werkt én woont. Het verkeer, de industrie, de huizen: zo’n metropool veroorzaakt een enorme luchtverontreiniging en op windstille dagen blijft dat vuil heerlijk de hele dag boven de stad hangen. Als je zelf in de stad bent, heb je nauwelijks in de gaten dat de hemel er net iets mínder blauw is dan in Sitges, of elk ander plaatsje dat verder verwijderd van de grote stad ligt.

Barcelona is heerlijk, fantastisch, vooral als je vermijdt er met de auto het verkeer én je eigen geduld te trotseren. Maar ongezond, zoals de laatste cijfers bewijzen: het lukt maar niet de uitstoot van smerige deeltjes te verminderen en al is de EU-norm dat we in 2010 in alle grote Europese steden minder dan 40 microgram/kubieke meter stikstofdioxide (het daggemiddelde) moeten inademen, op veel drukke plaatsen in de stad (en in voorsteden als Sabadell, Mollet del Vallès, El Prat de Llobregat) wordt die NO2-limiet nog ruim overschreden. In de Eixample komen ze tot 62, tussen Gràcia en Sant Gervasi tot 63.

Een veel grotere stad wil trouwens niet direct betekenen dat er ook veel méér vervuiling is dan in kleinere steden: langs de A-10 bij Amsterdam-West ‘slikken’ de inwoners 64 mcg/m3 NO2, op de Haarlemmerweg 61 en in de Jan van Galenstraat 57…

Moet ik nog antwoord geven op de vraag of het niet vervelend is op 45 km van Barcelona te wonen?