De voorpagina, nu al meer dan een jaar geleden, heeft al verschillende prijzen gewonnen. Was natuurlijk een bijzondere, om twee redenen. Een ochtendkrant, mijn Periódico, die om 5 uur ’s morgens nog een extra editie maakt om de lezers, de volgende ochtend, over het laatste nieuws van de verkiezingen in de VS te informeren. (De ándere kranten in Barcelona/Spanje deden dat natuurlijk ook; het is het mooie van de concurrentie en van de verkoop in de kiosk: je kunt niet om 8 uur in de kiosk liggen zonder te melden wie de verkiezingen in de VS heeft gewonnen.)

En wie won? Alle kranten, over de hele wereld, kwamen met een grote foto van Obama (ook al konden veel Europese kranten toen nog niet melden of hij daadwerkelijk de nieuwe president zou zijn). Bij ons vonden we dat er genoeg Obama was geweest, de voorgaande weken, en dat maar één gezicht op die historische cover mocht staan. Mét natuurlijk een mooie zin: ‘Het is geen droom meer’.

Een lange inleiding om te komen tot de expositie die sinds gisteren in Sitges te zien is, rechtstreeks vanuit de VS: de erfenis van Martin Luther King. Allemaal artiesten (72) en intellectuelen (40, hoewel het één het ander natuurlijk niet uitsluit) uit de hele wereld die hun eigen visie op de mooiste dominee/priester/voorganger aller tijden geven. Schilderijen, beeldhouwwerken, tekeningen, foto’s, alles mag en alles kan om Luther King te herinneren. Obama mag sneller dan alle voorgaande presidenten aan populariteit hebben ingeboekt, die ene ochtend van 5 november 2008 gaan we dus nooit meer vergeten. Deze expositie alleen al is daar het bewijs van; soms werd Luther King nog vaag herinnerd, maar steeds minder; nu weten ook de scholieren weer wie dat was. Een zwarte president is voldoende om een dergelijke expositie de hele wereld over te laten trekken. (Kijk trouwens goed naar de schildering links; het is, op de achtergrond, de plastische uitbeelding van love is peace, of omgekeerd.)

Voor wie in de buurt is (dus in Barcelona): pak de trein naar Sitges, 31 minuten vanaf Sants, 37 minuten vanaf Passeig de Gràcia, en loop door de Carrer Major van Sitges naar het gemeentehuis en daarvandaan langs het historische en artistieke gedeelte (Palau Maricel, Cau Ferrat) naar het Edifici Miramar, bijna aan het strand, om, bijna 42 jaar na zijn dood, deze mooie prediker nog eens eer te betonen.