Het is het mooie van een grote stad die altijd leeft, vooral op zondagen die elders garant staan voor de grote stilte en saaiheid. Je kijkt op zondagmorgen in de extra dikke krant (ja, zondagskranten, leve de zondagskrant! De Telegraaf moet er alweer mee stoppen, zoveelste experiment in Nederland mislukt, terwijl wij hier in Spanje 362 van de 365 dagen van het jaar een krant maken) en maakt een keuze uit talloze activiteiten, als je er zin in hebt. Doelgroep, vooral: ouders met (kleine) kinderen.

Mooi ook van Barcelona: het is het voorlaatste weekeinde van november en veel van die activiteiten vinden nog in de open lucht plaats: feest op verjaardag van rechten van de kinderen (Unicef) in het Ciutadella-park of open dag in de botanische tuinen van Montjuïc, met muziek en hapjes. Wij gingen trommelen voor Afrika. Voor 10 euro, die in principe naar een ziekenhuis in Sierra Leone gingen, huurde je een jembe, de typische bongo van de volken uit West-Afrika. En omdat 199 anderen ook zo’n trommel namen, werd het een vrolijke bedoening in de mooie, altijd toegankelijke tuin van het Palau Robert, één van de oudste gebouwen aan de Diagonal, op de hoek met Passeig de Gràcia. De groep heet Unibongo en is erin gespecialiseerd om grote groepen mensen in anderhalf uur samen hetzelfde ritme te leren spelen. Een eenvoudig ritme, natuurlijk, maar het klinkt spectaculair. Kinderen vinden het prachtig en ouders worden voor even weer kinderen. Daarna een biertje op een terrasje van de nabijgelegen Rambla de Catalunya en de dag is weer mooi…