Vroeger zag je in de straten van Barcelona bijna geen andere boom als op deze foto, vandaag genomen op een nog altijd zonnige Gran Vía, de straat die het paradijs is van de plataan (platanus hispanicus), omdat hij er zijn takken, zoals hij zo graag wil, wijd kan uitslaan. De plataan, volgens mij ook in Parijs heel erg veel te zien maar ook in de Nederlandse steden, leek de ideale stadsboom, vooral voor Mediterraanse metropolen: hij geeft veel welkome schaduw in de zomer en blijft makkelijk overeind op plaatsen waar toch beperkte ruimte voor zijn wortels was.

Maar zó stevig blijkt de plataan uiteindelijk niet. Althans in Barcelona niet. Duizenden zijn er ziek geworden, na tientallen jaren de uitlaatgassen van de auto’s te hebben geslikt. En als er dan nog droge zomers als deze bijkomen, kan het gebeuren dat ze ineens in augustus al een groot deel van hun bladeren verliezen. Hydrische stress heet dat. De plantsoenendienst kan ze toch niet allemaal water gaan geven: in de straten van Barcelona (dus de parken niet meegerekend) staan zo’n 154.000 bomen, waarvan er tussen de 40.000 en 50.000 nog platanen zijn. Een plantsoenendienst waarvoor het trouwens een heidens kwarwei is om de platanen regelmatige te snoeien…

Barcelona is daarom beetje bij beetje zijn platanen aan het vervangen. Op brede avenida’s als de Gran Vía zullen ze blijven (be)staan. Op andere plaatsen zijn steeds meer andere bomen te zien, vooral de iets kleinere, sierlijke almez (in het Spaans) of lledoner (in het Catalaans). Via de soortnaam Celtis australis kom ik bij de Nederlandse naam terecht, de Europese netelboom, eentje van de hennepfamilie trouwens. Hij is wat donkerder en groener dan de plataan en staat prachtig op pleintjes als Sant Felip Neri of Sant Agustí Vell, waar je op het terrasje van Joanet heerlijk onder die hoge bomen zit.

Andere bomen in het stadsbeeld van Barcelona? Voor de liefhebbers: de sófora (acacia), chopo (zwarte populier), tipuana (geen idee) of braquiquito (vuurboom).