Terug in de tijd, in dit geval naar de tweede eeuw, toen keizer Adrianus bij het oude Itálica (200 jaar v C) een luxe buitenwijk liet bouwen ter ere van zijn oom Trajanus (die daar, in de buurt van Sevilla, waar nu het plaatsje Santiponce ligt, was geboren en de eerste Romeinse keizer van búiten Rome zou worden). De indrukwekkende resten, stenen, pilaren en mozaïeken laten toen ongetwijfeld prachtige woningen van 2.000 vierkante meter zien. In één ervan, het Huis van de Vogels, laat één van die mozaïeken je terugkeren naar de schoolbanken en je nadenken over iets waar je al lang niet meer bij stilstond: de dagen van de week, of beter: de namen ervan.

Zeven goden (en/of planeten) staan er in het mozaïek, en in het Spaans zijn die dagen soms iets eenvoudiger te herkennen in hun namen dan in het Nederlands, dat zich bovendien af en toe op de Germaanse taal richt.

Selene is, uit de Griekse mythologie, de maan of luna. Een makkie dus, maandag en lunes.

 Marte, de god van de oorlog (Mars), is in het Spaans heel makkelijk martes geworden. De Germaanse naam is Tiwas, verbasterd tot onze dinsdag.

Mercurius, de beschermer van wegen, reizigers en de handel, is miércoles geworden. Onze woensdag inspireren wij op Wodan, de Germaanse leider van het dodenleger dat zich door de lucht verplaatst.

Jupiter, de god der Romeinse goden, is jueves, en dat komt weer van het Latijnse jovis dies, de dag van Jupiter. Die lanceerde ook donder en bliksem, net als zijn Germaanse equivalent Thor: vandaar onze donderdag en de Engelse thursday, bijvoorbeeld.

Venus staat in het midden van het mozaïek. Godin van de natuur, schoonheid en liefde. Háár dag heette veneris dies, dus het Spaanse viernes. En in het Germaans was zij Friiya of Freya.

Bij Saturnus wijken de Spanjaarden (en vele anderen, iets af). De sábado komt niet van de naam van deze beschermheer van het land en de oogst, maar van het Hebreeuwse sabbath. Maar in Nederland is onze zaterdag juist wel een verbastering van Saturnus, het best te herkennen in saturday.

De zondag tenslotte (voor velen de eerste dag van de week, voor anderen de laatste) is weer een makkie, in het Nederlands dan. Niet zozeer door die naam op het mozaïek, Helios, maar wel diens betekenis: de zonnegod. Dit was, voor de Romeinen, de dag van de zon. Het Spaanse domingo (en dimanche en domenica, onder vele anderen) komt daarentegen van het christelijke dies Dominicus, de dag van de Heer, om de herrijzenis van Jezus te herdenken.

Dat was het, voor deze dinsdag