Wil je in de zomer, met weinig nieuws, in de krant komen, dan moet je doen wat de ANWB Kampioen vandaag heeft gedaan: midden in augustus een pizzatest publiceren. Sta je direct op alle internetsites, al heeft de Kampioen, al jarenlang het tijdschrift in Nederland met verreweg de hoogste oplage (rond de 3,5 miljoen), dat niet eens echt nodig, extra publiciteit. En natuurlijk gaat de aandacht in de pers niet naar waar de beste pizza’s worden gemaakt, maar waar de slechtste vandaan komen… Zo zijn we in Nederland nou eenmaal.

De beste pizza’s van de wereld, en daar gaat deze post over, komen uit een gat in de Pyreneeën, Llívia, een Spaanse enclave net over de Franse grens bij Puigcerdà. Dat zeg ík niet, en ook niet de ANWB, maar dat zeggen de talloze prijzen die Fabián Martín overal in de wereld heeft gewonnen, van New York tot Napels, dus zelfs tot in de bakermat van de pizza. Martín maakt sinds 2004 faam met zijn gewone maar vooral ook speciale pizza’s; hij is bovendien innovatief, al lijkt dat niet per se te hoeven bij een gerecht dat zijn populariteit juist aan de eenvoudige oorsprong te danken heeft. Maar toch: in mei won de Spaanse pizzero de belangrijkste wedstrijd, het wereldkampioenschap in Napels. “Of ze schieten me overhoop, of ze dragen me op hun schouders de zaal uit,” had hij voorspeld. Want hij kwam met een revolutionaire variatie op de pizza margherita: een cocktail van tomatensaus, schuim van mozzarella, gedroogde basilicum en een stukje pizzabrood als garnituur. “Ik geloof mijn ogen niet, hij heeft een nieuwe pizza gecreëerd,” zei de jury-voorzitter. Martín won.

Maar voor zo’n cocktail ga je dus niet naar de pizzeria. Martín, de eerste niet-Italiaan die ook al eens het Europees kampioenschap won, is vooral beroemd om zijn pizza’s met luxe ingrediënten. En dat mag ook wat kosten, van 30 tot 100 euro. De duurste, die met truffel. Maar hij heeft ook pizza’s onder de tien euro, en die serveert hij sinds kort ook in Barcelona, in zijn restaurant Taxi Key (Loreto, 22). Altijd vol. Binnenkort, in oktober, opent hij er zijn Taller, en daar worden straks alleen die speciale, dure pizza’s gemaakt, nadat het deeg eerst minimaal vijf dagen heeft staan gisten. Laten ze van de Kampioen maar langskomen.