Een korte post voor Jaap en Chris, 1.500 kilometer hier vandaan. Het moet al bijna dertig jaar geleden zijn geweest, toen zij in de Leidse Groenoordhallen gingen kijken naar, ik geloof, de Talking Heads, en er in het voorprogramma vier Ierse snotneuzen zagen spelen. (Lees bij Reacties die van Jaap, met een uitgebreide correctie op dit verhaal!) Het was het eerste concert ooit van U2 in Nederland, niemand had nog van ze gehoord. Jaap heeft er een historische foto van, hij met Bono, twee vrolijke twintigers, bijna tieners nog. En Chris werd er roadie en ging zijn oudste zoon, jaren later, natuurlijk Bono noemen.

Anno 2009 is U2 een stuk groter geworden. Héél groot. Jaap en Chris waren er niet bij, gisteravond, maar we hebben hen wat momenten laten delen van een mooie avond. De goedkoopste kaartjes, op het veld, bleken ook de beste kaartjes te zijn. Onder Bono’s ‘spacestation’ klonken vooral nummers waar wij, oude lullen, de meeste herinneringen aan hebben. Allemaal jaren tachtig, Sunday bloody sunday, Pride, Where the streets have no name, Unforgettable fire, etcetera. Plus een prachtige One, intimiteit in een groot stadion. En een kleine hommage aan Michael Jackson tijdens het ook al zo oude Angel of Harlem. Het was een beautiful night.