Tja, dan zit je de hele dag ergens bij Brussel opgesloten in een oud klooster, zonder nieuws uit de buitenwereld, kom je terug op Zaventem – een vliegveld waar je niet vrolijk van wordt, al weet ik niet waarom niet – en kom je dit tegen. Tweehonderd mensen, vrouwen, mannen, kinderen en zelfs een baby in een wagentje – in goudkleurige pakken, met goudkleurige tassen en op de bovenarm een blauwe sticker die aan die van een heuse astronaut doet denken.

Je vraagt ze waar ze vandaan komen. Uit Polen, zeggen ze. Je vraagt ze wat ze aan het doen zijn. Herdenken dat in Polen de val van het communisme begon, in 1989, kort voor het neerhalen van de Muur, zeggen ze. Je denkt aan Jaruzelski, zo heette die generaal met de zonnebril, en je vraagt ze waarom ze zo gekleed zijn. Omdat ze buitenaardse wezens zijn, op het punt terug te keren naar hun planeet, zeggen ze. Je vraagt ze of je mee mag. Nee, zeggen ze, dat is slechts voor de uitverkorenen. Je vraagt ze hoe het daar is, op hun planeet. Heel optimistisch, zeggen ze.

Gelukkig delen even later twee goudkleurige negenjarige meisjes stickers uit met onder anderen het adres www.3989.pl van een website erop. ’s Avonds laat thuis, geprikt door de nieuwsgierigheid, zoek je het op. Ja, dat wist je al, ze herdachten het einde van het communisme en het gevaar van het nazisme, dat in 1939 Polen binnenviel. Maar die gouden pakken dan? Gelukkig staat er een link naar Wspolna sprawa, wat Gemeenschappelijke taak in het Pools is. De link is in het Nederlands, het zijn wereldburgers die Polen, schijnen zelfs in ‘onze’ beekjes op voorntjes en baarsjes te vissen. Die gouden pakken blijken een project van een artiest, Paweł Althamer. Ze vlogen in een gouden LOT-vliegtuig. Ik ga het hele verhaal hier niet herhalen, het wordt uitgebreid uitgelegd op een website die de moeite waard is. En ik denk terug aan de mensen op Zaventem: bejaarden en baby’s samen, met één sticker: 1989, It all began in Poland. Zo vergeten we niet, en dat is goed.