Het werd tijd. De winter heeft langer geduurd en is natter geweest dan ooit, maar na abril, lluvias mil (april doet wat-ie wil, op z’n Spaans: duizend regens) heeft mei eindelijk het langverwachte voorjaar gebracht. Nou ga ik het niet steeds over het weer hebben (perfecte reddingsboei bij gebrek aan andere, serieuzere thema’s), noch over dat je vanochtend op een bescheiden terrasje even kon ontbijten, maar over het beroemde microklimaat in Sitges en het naburige Vilanova i la Geltrú. Slechts 45 kilometer scheiden ons daar van de grote stad, Barcelona, maar het Macizo del Garraf, het bergachtige natuurpark net ten noorden van Sitges, blijkt een prachtige natuurlijke barrière voor de wolken te zijn. In Barcelona kan het regenen of zwaarbewolkt zijn, terwijl de mensen in Sitges op het strand liggen.

Het bewijs? De voorspellingen van Meteocat van komende week (zie hieronder): het gaat wat minder worden, maar waar de neerslag in Barcelona vrijwel zeker lijkt, houden we het in de Garraf misschien net droog.