Het is het verschil tussen een droge winter, vorig jaar, en de natte, die we nog steeds ondervinden. Het stuwmeer van Sau is de beste graadmeter van de droogte in Catalonië, een meer trouwens waar we in en rond Barcelona bijna al ons drinkwater vandaan halen. Precies een jaar geleden maakte ik een journalistieke tocht langs de rivier de Ter en zag het meer er onrustbarend leeg uit: de oude kerk van Sant Romà, een dorpje dat onder het water verdween toen de stuwdam eind jaren zestig werd aangelegd, stond niet alleen in volle glorie boven het water, maar aan zijn voet was het nog eens vijf meter diep om bij het water te komen. Het stuwmeer was, net als de meesten in Catalonië, slechts voor 23% gevuld. Bij 20% zou de alarmfase ingaan en het water gerantsoeneerd worden.

In april dat jaar begon het, na twee jaar droogte, echter copieus te regenen. En zo gaat het al een jaar. Wonderbaarlijk hoe snel die ongelooflijke grote stuwmeren dan weer vollopen. Op de tweede foto, die ik nam vanaf de honderden meters hoge rotsen bij het wonderschone dorpje Tavertet, is nog slechts het puntje van de kerk te zien. Deze dagen is Sau op 90% van zijn capaciteit. En dan moet de dooi in de Pyreneeën nog beginnen, wat hectoliters extra water naar de rivieren en de stuwmeren zal brengen, want nergens in Europa ligt zoveel sneeuw als op sommige plaatsen in de Spaans-Franse bergketen. Deze week, trouwens, wordt opnieuw sneeuw verwacht.