Tagarchief: tijgermug

Onnodig alarm over de tijgermug?

De zomer is allang voorbij, de kou heeft ook hier alle muggen al lang naar hun eigen hiernamaals verdreven, maar ik krijg ineens op dit blog veel zoekopdrachten binnen met het woord ‘tijgermug’. Wat blijkt, een Nederlandse insectendeskundige, Bart Knols, heeft zojuist het boek Mug geschreven, met daarin ook drie alarmerende hoofdstukken over de opkomst van de tijgermug. Ik heb er al eerder dit jaar en ook nog aan het einde van de zomer over geschreven, maar wil deze kans toch niet voorbij laten gaan. Want zo’n deskundige roept even makkelijk dat deze ‘gevaarlijke mug’ uit Azië 20 ‘gevreesde virussen’, waaronder de knokkelkoorts, kan overbrengen.

Nou heeft zo’n bioloog ongetwijfeld veel meer tijgermuggenkennis dan ik, maar ik schrijf uit ervaring en cijfers in Spanje. Deze zomer was de tijgermuggenplaag aan de Middellandse Zee-kust erger dan ooit, miljoenen mensen zijn tientallen malen gestoken, waaronder ikzelf, mijn kinderen en zelfs de katten in de tuin. Iederene die ik spreek in Sitges, van bouwvakkers tot obers, is herhaaldelijk aangevallen, want die beestjes zijn behoorlijk agressief. Even pijnlijk, maar het jeukt bij de meesten lang niet zo erg als een gewone muggenprik. Én niemand in Spanje is er dodelijk ziek van geworden.

Knokkelkoorts overbrengen? Dat zou slechts kunnen bij de eerste muggen die via een transport (een boot, meestal) naar Europa zijn vervoerd én tegelijk het dengue-virus al bij zich dragen. Maar al die miljoenen tijgermuggen die er nu al zijn in Spanje (en Italië) zijn hier ‘geboren’ en kunnen dus nooit drager van dat virus zijn, want het komt hier niet voor, of ze moeten bij toeval (heel erg veel toeval) een besmette Afrika- of Aziëreizger die in zijn tuin in Barcelona zit prikken en zo via het bloed het virus in zich opnemen. Een tijgermug heeft bovendien maar een vliegradius van maximaal 400 meter, dus zelf even mét een virus onder de leden van de tropen naar Nederland vliegen is er voor die beestjes ook niet bij.

De beestjes zijn vervelend. Maar gevaarlijk? Onnodig alarmerende verhalen in Mug, lijkt  mij, maar wel mooi om een boek aan de man te brengen.

UPDATE: Auteur Bart zelf heeft een uitgebreide reactie bij de commentaren gezet. Bij deze.

De terugkeer van de tijgermug

tijgermug

Een paar jaar geleden leek het nog een exotisch verschijnsel dat slechts voor enkele mensen in het stadje Sant Cugat del Vallès een plaag was. De exotische, uit Azië en Afrika afkomstige tijgermug  (Aedes albopictus), was vermoedelijk met een stapel autobanden waarin een laagje water stond Spanje binnengekomen. Het beestje is iets kleiner dan een gewone mug (hoewel dat op deze foto niet lijkt), heeft witte strepen op z’n poten en lijf en zorgt voor steken die pijnlijker zijn dan die van een gewone mug. Sommige mensen blijken er bijzonder gevoelig voor en moeten naar de huisarts.

Vanuit Sant Cugat heeft het beest sinds 2004 een enorme opmars gemaakt en vandaag werd bekend dat hij eind vorig jaar al 87 Catalaanse gemeenten had bereikt. Sinds vorige zomer heb ik ‘m ook in mijn tuin… Het beestje vliegt veel trager dan een gewone mug, maar is een hinderlijke prikker, vooral omdat hij door de fijne zomerkleren heen kan steken. Bovendien hoor je hem niet, hij zoemt nauwelijks.

De wijze raad van de overheid is dat je nergens in en rond het huis water moet laten staan in borden, bloempotten, gieters of nooit gebruikte putjes, omdat ze daarin de eitjes leggen en de larven tot volwassen muggen uitgroeien. Ze bereiken maar een maximale vliegafstand van 450 meter, dus heb je ze bijna altijd in de buurt als ze bij je in de tuin een comfortabele broedplaats hebben gevonden.

In Nederland schijnt hij ook sporadisch te zijn gesignaleerd (hij zou soms in het water van die lucky bamboo-potjes te hebben gezeten), maar in tegenstelling tot wat er op de NL’se versie van Wikipedia staat draagt de tijgermug geen (ernstige) ziektes over.