Een miljoen mensen op straat is veel, héél erg veel. Urenlang stonden velen al te wachten op de niet eens zo vluchtige passage van de bus vol Barça-helden. Bijna vier uur duurde donderdagavond de rit over 8 kilometer vanuit de haven, over de Via Laietana, langs de Plaça de Catalunya (hierboven, op de foto van mijn collega Albert Bertran), via Aribau naar Còrsega, Avinguda de Sarrià en de lange Travessera de les Corts.

Het was de dag ook dat sommige journalisten ontdekten waarom FC Barcelona woensdagavond in het Stadio Olimpico in Rome een opmerkelijk korte warming-up van 10 minuten hield: de andere 10 had Guardiola in de kleedkamer nodig.

Toen alle spelers en assistenten binnen waren, ging het licht uit en een groot scherm aan. Daarop verscheen een indrukwekkende video van zeven minuten. De DVD, op verzoek van de trainer gemaakt door een vriend bij de Catalaanse TV, wisselde beelden van de film Gladiator af met die van álle spelers van de selectie. Het ene moment Russel Crowe vechtend in het Coliseum, het volgende moment Iniesta bezig aan zijn herstel van een blessure, Eto’o die scoort, Messi die dribbelt en Valdés die een bal miraculeus stopt.

Woorden, gesproken door de spelers, uit de laatste Nike-campagne voor Barça: ,,Wij zijn het middenveld, wij zijn onze precisie, wij zijn onze inspanning, wij zijn aanvallers die verdedigen…” etcétera, tot de slotzin: ,,Wij zijn één!” 

Keiharde muziek schalde door de kleedkamer, eerst van Gladiator zelf en als  slot het ontroerende Nessun dorma uit de opera Turandot. De tekst, de allerlaatste woorden, in het Italiaans, waren voor de spelers goed te volgen. All’alba vinceré! Bij dageraad zal ik zegevieren. Sommigen kwamen met tranen in de ogen uit de kleedkamer. Toen moesten ze nog voetballen.