’t Is weer eens puente vandaag. Letterlijk betekent het ‘brug’ en in het Nederlands zouden we het, in dit geval, vertalen als lang weekeinde. Daar zijn de Spanjaarden goed in, in het maken van lange weekeinden. Heeft altijd met een feestdag te maken, en daar zijn er veel van. Was 11 september het nationale feest van Catalonië, vandaag is het de nationale feestdag van heel Spanje (en Catalonië en Baskenland zijn dat, tegen hun zin, verplicht mee te vieren). En net als die diada catalana blinkt ook deze Día de la Hispanidad niet uit door een uitbundig volksfeest. Totaal anders dan de Franse 14 juillet of onze Koninginnedag. Er is het onvermijdelijke militair défilé, inclusief de even onvermijdelijke geit, de mascotte van het Vreemdelingenlegioen, er zijn wat bijeenkomsten van extreem-rechts (in Barcelona 150 man vanochtend bij het kasteel van Montjuïc; Geert Wilders niet gezien) en tegendemonstraties van extreem links. De rest van het land gaat naar het strand, het park, de familie of waar dan ook. Dat vooral dat steeds verder krimpende extreem-rechts dit als zíjn feestdag beschouwt komt misschien ook door de vroegere benaming van de 12e oktober: Día de la Raza, de dag van het ras. Welk ras? Het Spaanse, als je dat een ras mag noemen; of het Latijnse ras, dat in 1492 Amerika ontdekte en veroverde.

Want dat is wat er op 12 oktober wordt gevierd: de aankomst van Christoffel Columbus (Cristobal Colón in het Spaans) op een kust waarvan hij dacht dat het Indië was maar later het onbekende Amerika bleek te zijn. Daarom wordt het feest niet alleen in Spanje gevierd: zag foto’s van een kleurrijke optocht gisteren in New York, waar de Zuidamerikaanse volken in klederdracht de ontdekking van Amerika herdachten, al zou er voor veel van hun voorvaderen, gekweld door het geweld van de Spaanse kolonisten, geen enkele reden tot feest zijn geweest.