De maestro cervecero, de meesterbrouwer, was erbij, vierde generatie van de familie Damm. Én een heuse sumillier, een jonge vrouw die ons de geheimen van zes verschillende soorten bier liet proeven, wel allemaal van dezelfde brouwer natuurlijk. Vanmiddag zijn we met wat collega’s ingegaan op de uitnodiging van Damm, vooral bekend om zijn meest populaire bier, de Estrella, om een bierproeverij te houden. Van licht tot zwaar kregen we kleine glaasjes voorgezet, met steeds een hapje tussendoor, natuurlijk.

De uitsmijter was de nieuwe fles, de Inédit, die het merk de laatste maanden overal aan het promoten is als hét bier dat voor wijn kan doorgaan. Niet voor niets is het een fles van 0,7 liter en is de smaak het resultaat van een coupage (alsof je het over verschillende soorten druiven in een wijn hebt) van verschillende granen, mede ontworpen door topkoks als Ferran Adrià. Met andere woorden: bier voor bij het eten, voor degenen die geen zin in een fles wijn hebben.

Die Inédit had ik al eens geproefd en is verrassend smaakvol. Maar genoeg reclame nu: thuis drink ik altijd bier van de grote concurrent, San Miguel, het liefst uit een quinto, een klein, handzaam flesje van 25 cl dat al op is voordat het lauw kan worden.

Dat babybraaksel uit de kop slaat trouwens ergens anders op: dat is, volgens de meesterbrouwer, de bijnaam die gegeven wordt aan het Brusselse bier, de natuurlijk gefermenteerde krieken en guezes, want dat is zó zuur dat het naar de kleine kwakjes kots van een melkdrinkend babytje ruikt. Laat de Belgen het niet horen…