Wat je nou mist uit Nederland. Ook zo’n nog altijd terugkerende vraag. Vandaag in de supermarkt, voor vertrek naar Schiphol, enkele dingen inslaan: hagelslag, stroopwafels voor Sara en zure gele ballen voor Ferran. Dat is ’t wel. Vroeger kwamen daar ook nog Conimex-zakjes en zo bij, maar in Barcelona kun je bij de Chinese en Thaise supermarkten steeds meer krijgen. En, opvallend, mijn belangstelling voor drop is sterk afgenomen. (Ik weet het, Vincent en vrienden, dat ik al deze dingen ook bij Appie Heijn in Blanes kan krijgen…)

Vandaag maar even in Breda een onderdompeling gehad in die Oer-Hollandse culinaire hoogtepunten, zaken die je niet zo eenvoudig meeneemt. Bovendien, als je ze slechts sporadisch proeft, blijven ze alleen maar lekkerder. Eerst die eerste nieuwe haring, natuurlijk, de eerste dag in de verkoop. Een net gepensioneerde collega, Gerrit-Jan, komt uit Noord- of Katwijk en nam altijd elk jaar een heel vaatje mee naar Barcelona. Probleem was dat dat na opening wel heel snel op moest, en aan Spanjaarden kun je zo’n haring natuurlijk niet slijten. Cruijff kon de geste wel waarderen, Van Gaal geloof ik wat minder.

Daarna een vroege lunch…

Fantastisch bereid door Anton, met asperges uit de grond van de boer in Terheijden, waar ook de eieren vandaan komen (niet uit de grond, maar van de kippen van dezelfde boer), en de krielaardappeltjes zullen ook wel uit de buurt komen. Ik smul van groene asperges van de grill, met grof zout erbij of een romesco-saus, of in een bord met pasta en paddestoelen, maar deze witte kanjers zijn niet te versmaden.

Dat was om half één, dus rond een uur of vier kreeg de maag weer trek. Vind het nog altijd opvallend dat Nederlanders door dit soort eetgewoontes niet net zo dik als de Amerikanen zijn, maar heb me er toch maar aan bezondigd. Let vooral op de enorme kwak, en die is niet van Becel of zo…l