Een goedkope uitzending, zeiden redacteuren Jan en Jacco van De Wereld Draait Door. Ze hadden het over de prijs, trouwens, niet de kwaliteit hoop ik. Mijn vliegticket, 70 euro heen, 100 euro terug, was goedkoper dan menige taxi waarmee een DWDD-gast vanuit Den Haag, Rotterdam of nog verder gehaald en gebracht moet worden. (Weet niet of Jan Mulder ook met taxi helemaal naar Groningen terugging, gisteravond…) Gekkenwerk, natuurlijk, zo’n reis, even heen en weer uit Barcelona voor 9 minuten TV. Maar soms moet je het doen, is het wel eens goed dat anderhalf miljoen mensen (inclusief de nachtelijke herhalingen) je steeds ouder wordende kop eens op TV zien, net kort genoeg om de volgende dag niet herkend te worden, en zeker niet om half zes ’s morgens op Schiphol of in een slapend vliegtuig.

Ik weet dat veel mensen het overdaad vinden/vonden, nóg eens Messi bij DWDD. Ik weet ook dat veel van mijn bloglezers helemaal niet van voetbal houden. De belangrijkste bijzaak van het leven, wie zei het ook alweer? Maar altijd goed voor vermaak, en mooie beelden. Plus de uitdaging binnen 9 minuutjes wat leuks te vertellen en sympathiek brommende stoorzender Jan Mulder te omzeilen…

En zo’n dagelijkse hit als DWDD weer eens, na tweeëneenhalf jaar, van binnenuit zien, een dagje meemaken, blijft een ervaring. Hoe ze het elke keer weer flikken. Matthijs van Nieuwkerk, natuurlijk, altijd snel en scherp – en ongelooflijk slank! word je van witte wijn niet dik? – maar ook die hele ploeg redacteuren en producenten die we nooit op TV zien, maar vanochtend om zeven uur alweer aan het werk gingen om een nieuwe uitzending voor te bereiden.

Wij van de ‘dodebomenjournalistiek’, de ouderwetse kranten, hebben het maar makkelijk. Ben ík toch blij dat ik voor mijn vak nog altijd slechts een blocnote, pen, camera en laptop nodig heb – meer niet.