De boom op de foto zal wel eens precies dezelfde kunnen zijn. Er zit zo’n 50 jaar verschil tussen. Het Benidorm van begin jaren zestig en dat van enkele jaren geleden. De boom is gegroeid, het vroegere vissersdorp is geëxplodeerd. Las er vandaag een aardig verhaal over. Blijkt dat Benidorm de eerste gemeente in Spanje was die een heus stadsplan ontwikkelde, in april 1956. Generaal Franco wilde meer buitenlandse toeristen naar zijn dictatuur halen en Benidorm speelde daar als eerste op in. De toenmalige burgervader, Pedro Zaragoza, zag wel toekomst rond zijn witte stranden aan de Costa Blanca. Zoals de oudste foto’s bewijzen, ging Benidorm gelijk al voor de hoogbouw: zo veel mogelijk mensen cq toeristen per vierkante kilometer. Toen, in ’56, woonden er 2.787 mensen, nu herbergt Benidorm 100.000 inwoners, een groot deel van hen buitenlandse pensionado’s  (een raak woord, in Nederland verzonnen, want in Spanje zijn het jubilados).

Ik vind het afgrijselijk, het Benidorm van nu. Het heeft niets meer te maken met het idyllische dorpje dat schrijvers-dichters Ted Hughes en Sylvia Plath er tijdens hun huwelijksreis in 1956 aantroffen. Plath schrijft erover in haar verhaal Widow Magada, over het huis van de Spaanse weduwe waar zij verbleven, nadat zij na een urenlange reis door ‘woestijnachtige bergen’ in het vissersdorpje waren neergestreken.

“Widow Mangada’s house: pale, peach-brown stucco on the main Avenida running along the shore, facing the beach of reddish yellow sand, with all the gaily painted cabañas making amaze of bright blue wooden stills and small square patches of shadow. The continuous poise and splash of incoming waves mark a ragged white line of surf beyond with the morning sea blazes in the early sun, already high and hot at ten-thirty; the ocean is cerulean towards the horizon, vivid azure nearer shore, blue and sheened as peacock feathers. Out in the middle of the bay justs a rock island, slating up from the horizon line to form a sloped triangle of orange rock which takes the full glare of sun on its graigs in the morning and falls to purple shadow toward late afternoon.”

Die rots in de zee ligt er nog steeds. Daar houdt de vergelijking op. Vroeger zag je dus allemaal kleuren in Benidorm, nu alleen (grijs) beton.