Na het korte verblijf in Lloret de Mar (zie de post hieronder) was het tijd voor een bezoek aan één van mijn favoriete restaurantjes, 10 kilometer zuidelijker in Blanes. Can Flores ligt op hooguit 50 meter van de visafslag in de haven en dat is natuurlijk van de kaart af te zien, maar vooral te proeven. Tussen de talloze koelwagens van vishandels en andere restaurants uit de streek staat er altijd een klein karretje van Can Flores voor de deur van de loods, waar vanaf een uur of vier ’s middags de vangst van de plaatselijke vissersboten wordt binnengebracht. Een goede vangst vandaag, te zien aan de grote hoeveelheid én verscheidenheid aan vissen, schelpen en garnalen, waaronder de peperdure kleine rode garnalen, die op de markt niet minder dan 30 euro de kilo doen. Hier in Spanje noemen ze het ook wel een ‘Hollandse veiling’: je koopt per afslag en niet per opbod (dat is hoe  je bijvoorbeeld voor miljoenen een schilderij bij Christie’s koopt). De verkoop begint ergens op een hogere prijs die razendsnel daalt en de eerste visboer of kok die de knop van zijn speciale apparaatje indrukt koopt de bak met vis voor de prijs die dan op het scherm staat.

Bij Can Flores aten we onder anderen voortreffelijke navajas, één van die produkten die met overvloed in Nederland te vinden is, maar die we daar niet op ons bord blieven. (Een ander fenomeen zijn de berberechos, de kleine schelpdieren die in Spanje met miljoenen blikjes over de toonbank gaan en bijna allemaal uit de Zeeuwse wateren afkomstig blijken te zijn.) Navajas kennen we als scheermessen en al zien ze er niet écht appetijtelijk uit, als ze vers zijn (zoals die vandaag in Blanes) en goed ontdaan van het zand, zijn de lekkerste beestjes om de pure zee te proeven. In Nederland schijnt vooral het strand van Noordwijk er mee vol te liggen, zo was al eens op de Nederlandse televisie en in de kranten te zien. De kenners proberen de scheermessen dus al jarenlang te promoten, maar een echt resultaat heeft dat nooit gehad. Bovendien smaken ze ook alleen maar lekker op een zonnig terras met, in de koeler, een onovertroffen albariño, mijn favoriete witte wijn uit Galicië. Is weer eens wat anders dan die massa-chardonnay.