Iedereen heeft wel zijn eigen favorietje plekje aan de Costa Brava. Ik ken mensen die gek zijn van Port de la Selva, bijna aan het einde, de noordkant, dichtbij de Franse grens. Cadaqués blijft een idyllische herinnering aan hippie’s (de enige hippie’s die er nu nog zijn, in Cadaqués, op Kreta en waar dan ook, zijn altijd Duitsers). l’Escala is leuk waar het centrale staatje slingert langs strandjes en restaurants. Schrijver Truman Capote raakte verliefd op Palamós. Mijn persoonlijke favorieten zijn altijd de strandjes Sa Riera en Sa Tuna bij Begur geweest, plus de betoverende plaatsjes Calella de Palafrugell en Llafranc.

Hier, op de plaats van de foto’s kom ik niet zoveel, maar ik ontdekte afgelopen week, op bezoek bij vrienden Judith&Jaap in Santa Cristina d’Aro, dat het wel iets leuks heeft, het minuscule S’Agaro, een sjieke wijk rond het al even historische en luxueuze Hostal de la Gavina, in de jaren twintig van de vorige eeuw gebouwd en een architectonisch monument, net als veel huizen eromheen.

Midden aan het strand, dat de Platja de Sant Pol heet (niet te verwarren met het dorpje Sant Pol), ligt het monumentale maar verwaarloosde Casa Estrada of Casa de les Punxes, een huis in de modernistische stijl dat een man een eeuw geleden voor zijn vrouw en twee dochters liet bouwen. Drie van de torens waren voor hen bedoeld. Een paar jaar geleden was er sprake van dat topkok Sergi Arola er een restaurant zou beginnen – de kleine boulevard is al één opeenvolging van aardige eetgelegenheden -, maar tot nu toe staat het nog steeds af te takelen. Soms vraag je je af waarom de eigenaar een juweel op zo’n exclusieve plek verwaarloost.

Kom je er om een uur of zes, dan is het bij het strand van S’Agaro eenvoudig parkeren, de blauwe zone kost er één euro voor anderhalf uur, ongeveer. Kunnen ze in andere plaatsen van leren. Het is ook de mooiste tijd om naar het strand te gaan, overal aan de Costa Brava, wanneer de zon zich langzaam over land terugtrekt en de zee een magische blauwe kleur krijgt. En na het strand ga je dan naar één van de dorpen of stadjes in de omgeving, zoals Sant Feliu de Guíxols, waar het parkeren al wel een stuk moeilijker is, maar waar bijna overal de dorpsfeesten in augustus aan de gang zijn. Grote kermis voor de kinderen, vette happen en veel bier in de speciale feesttenten en muziek, dans en vuurwerk laat op de avond.

Ook al zijn er overal veel buitenlandse toeristen, op de één of andere manier blijf je aan de Costa Brava wel de indruk houden dat de Catalanen zelf er ook graag komen, dat het hún vakantieparadijs is. En dat op een uurtje rijden van Barcelona.