De inspiratie vandaag komt uit de boxen. Een oud CD’tje staat op, uitgegeven in 1981 door Phonogram uit Baarn… Een concert ver weg, Friday Night in San Francisco. Drie gitaarvirtuozen samen, John McLaughlin, Al di Meola en Paco de Lucía. De laatste twee verzorgen het duet van het openingsnummer, het historische Mediterranean Sundance, in 1977 geschreven door Di Meola, maar niet uit te voeren zonder Paco erbij. Zelden zo’n duel (geen tikfout, het is niet alleen een duet) op gitaar gezien, twee verschillende stijlen, solo’s die op onbeschrijflijke wijze in elkaar overlopen, vingers die zelfs door de cameramensen nauwelijks te volgen zijn.

Hierbij wat video’s, door de jaren heen, van de heren… Artritis in de vingers hebben ze nooit gekregen, geloof ik. Voor goed geluid moet je trouwens niet bij dit soort video’s zijn; de magische zes minuten moet je natuurlijk vanaf CD of via iTunes luisteren.

Ben regelmatig naar concerten van Paco de Lucía geweest. Aanvankelijk verguisd in de traditionele flamenco-wereld omdat hij de muziek populariseerde, zoals hier in een TV-programma met de ongebruikelijke percussie, zijn beroemde Entre dos aguas uit 1976, alsof hij met die titel wilde zeggen dat hij niet slechts uit één bron wilde drinken:

Maar nu is hij al decennia lang geaccepteerd als de grootste maestro van allen, de meest onnavolgbare op de klassieke Spaanse gitaar. Helaas speelde hij bij zijn concerten in Barcelona nooit de Mediterranean Sundance; maatje Al di Meola was er niet bij. Maar het was er nooit minder om. En puur flamenco is hij ook wel: