Ben er ongetwijfeld al tientallen keren langsgelopen, maar het was me nooit opgevallen. Ineens, op de grond, een klein signaal, zoals ze dat in Barcelona wel vaker doen om bomen te identificeren; toch aardig voor iemand als ik die totaal geen botanisch verstand heeft. En ineens, op de hoek van Aragó met Bailén, niet ver van Bar Amsterdam vandaan, zag ik deze liggen: Olmo holandés. Nou moet ik een online-woordenboek raadplegen om te weten wat olmo in het Nederlands is, en dat blijkt dus een iep te zijn. Een Hollandse iep, midden in Barcelona. Daar weerstaat dit exemplaar het drukke verkeer op de zeven rijbanen van Aragó, en dat mag een wonder heten. Want ik kom er, bij het zoeken van de naam, achter dat de ‘Hollandse-iepziekte’ één van de meest dodelijke voor bomen is.

Let er dus op, als je door Barcelona wandelt, op deze groene bordjes voor sommige bomen op de grond. Onderstaande boom krijgt ook een naamplaatje, maar dan wat groter, omdat het zo’n bijzonder exemplaar is. Weggestopt in een klein hoekje in het hart van de wijk Sant Gervasi, in de straat Arimón, staat deze azufaifo, beter bekend onder de Catalaanse naam ginjoler. Een wat? In het Nederlands (nou ja, Nederlands) heet deze boom een jujube, al is de botanische naam het mooist: ziziphus zizyphus, of zizyphus jujube. Van deze grote bestaan er maar twee exemplaren in heel Barcelona, de ander staat in één van de prachtige tuinen (die van Joan Maragall) op de Montjuïc. En in heel Catalonië is er ook nog maar één, ergens aan de Costa Brava. Verder schijnt-ie vooral in zuidelijker Spanje wat vaker voor te komen. Buren protesteren nu vanwege de werkzaamheden op de brakke grond ernaast, omdat de wortels van de monumentale boom (tussen de 150 en 200 jaar) door midden worden gesneden om er een kelder aan te leggen..

Voor zover ik weet heeft Anne Frank nooit op deze boom uitgekeken, dus zal de boom uiteindelijk redelijk anoniem sterven.