Hup, het gaat maar door. Vanochtend gearresteerd: de burgemeester van El Ejido en 19 andere personen, allemaal beschuldigd van corruptie, witwassen van geld, jatten van overheidsgelden, etcetera. Maar laat ik het nou niet elke dag over corruptie hebben. Mooi excuus voor een post over El Ejido. Zijn aan de oostkant van de provinciale hoofdstad Almería de kust en het binnenland van Cabo de Gata een paradijs met bovendien een boeiende geschiedenis, ten westen ervan, aan weerszijden van de weg naar Málaga, begint de lelijkheid. Niet zozeer die van Roquetas de Mar, ook al geen pareltje aan de kust, maar rond El Ejido. Vroeger ging de mythe dat de Chinese Muur het enige menselijke bouwwerk was dat door astronauten vanuit de ruimte te zien zou zijn. Die ruimtevaarders zouden echter héél scherp moeten kijken om in het onmetelijke China die rij steentjes te ontdekken. Het enige menselijke spoor dat met het blote oog van buiten de atmosfeer is te zien, zijn de broeikassen van El Ejido en vijf omringende plaatsjes.

Eén oneindige witte deken die het landschap heeft verpest strekt zich over een strook van 70 bij 15 kilometer uit over dit ooit paradijselijke stukje Spanje. In totaal zo’n 30.000 hectare met kassen van plastic zeil, want glas is veel te duur. Niet voor niets heet dit de ‘moestuin van Europa’. Ter vergelijking: in ons beroemde Westland staan in totaal 2.500 hectare aan glazen kassen en héél Nederland heeft er 10.500 hectare staan.

De intensieve tuinbouw in Almería is een fenomeen van de laatste 15 jaar. Er bleek flink aan te verdienen, dus elke boer en/of grondbezitter bedekte zijn land met plastic. Geen enkele limiet werd daarbij gerespecteerd, met toestemming van burgemeesters en wethouders natuurlijk. Het heeft bovendien negatieve ecologische efecten; niet voor niets hebben we het bij het opwarmen van de aarde over het ‘broeikaseffect’.

De laatste keer dat ik er was en de foto bovenaan nam, in Playa de la Rabita in de zomer van 2002, waren de kassen al tot op het strand terecht gekomen. Volgens de laatste gegevens, uit 2001, leverden die kassen een jaarlijkse oogst van 3 miljard kilo op; inmiddels zal dat wel boven de 4 miljard liggen. En heel veel daarvan gaat naar Nederland: tomaten, paprika’s, komkommers, de groentewinkels liggen er vol van, het hele jaar door. Dankzij de moestuin van Europa.