Maak me er even gemakkelijk vanaf… Sorry, een blog over Barcelona, en dan foto’s van Dubai plaatsen. Een Madrileense architect die ik sprak in Dubai herinnerde het me nog eens: ik zei hem dat ik Dubai stedebouwkundig gezien een ramp vindt, alle wolkenkrabbers zijn lukraak neergekwakt, maar een goed uitgedacht stratenpatroon om al het verkeer in  goede banen te leiden, bijvoorbeeld, bestaat er niet. Tja, zei hij, dat is zo; maar wat wil je als je in Barcelona woont, de stad die al 150 jaar profiteert van het Plan Cerdà, een stedebouwkundige revolutie die nu nog altijd als voorbeeld voor studenten en leraren geldt… Dan vind je elke andere stad een chaos, ook al is ze heel fotogeniek.

Fotogeniek, ja. Van het immense hotel Atlantis op de kop van het beroemde Palmeiland Jumeirah waar de Catalaanse 3-sterrenkok Santi Santamaria (El Racó de Can Fabes, Sant Celoni) een eigen restaurant (Ossianis) met een enorm aquarium heeft…

…een aquarium met roggen en haaien die ook mensen van buiten het hotel mogen bezoeken (er loopt een monorail van het vasteland naar de punt van het palmeiland).

Sinds september heeft Dubai ook een al 30 km lange metrolijn (hoewel de meeste stations nog niet open zijn), waarmee je je met prachtige uitzichten (er is geen bestuurder in de computer-bestuurde trein, dus kun je gewoon achter de voorruit gaan staan) kunt verblijden, maar ook tegelijk kunt concluderen dat de stad wel heel strak en koud is…

…maar het zijn juist dit soort dingen, de hypermoderne kantoren, de mogelijkheid ongestraft alcohol te drinken of naar de hoeren te gaan, de kapitalistische invloeden, die Dubai heel populair maken bij andere Arabieren en moslims, die thuis (het strenge Saudi-Arabië of Iran) niet de zonden mogen of kunnen begaan (of met gevaar voor eigen leven) die er in dit emiraat van de Al Maktoum-dynastie wel overal bestaan. Een tegenstelling die mooi te zien is op de laatste foto, de traditionele moskee met, op de achtergrond, het 330 meter hoge 7-sterrenhotel Burj Al Arab.