Zondagmiddag in Sitges. De zon is nog niet onder, de volle maan staat al ver boven de kerk van San Bortomeu en Santa Tecla. Eerste weekeinde sinds lange tijd dat het droog is gebleven. Restauranthouders dus weer even blij, net als de wandelaars zoals wij. Twee kilometer heen over de boulevard, naar bar Picnic voor een biertje, koffie of Martini, twee kilometer terug. Zo kun je wel oud worden, ook al heb je daar soms een rollator bij nodig. Een apparaat, trouwens, dat je in Spanje lang niet zoveel ziet als in Nederland. Staan de ouderen in Spanje steviger op hun benen? Of komt het omdat het toestel in NL in het ziekenfonds of zoiets zit? Of dat we onze ouderen te veel verwennen? Of in tegendeel: misschien komen in Spanje veel hoogbejaarden de deur niet uit omdat ze moeilijk lopen én geen rollator hebben.

Blue Moon is ineens het liedje dat in me opkomt, bij het zien van de foto. Liedje uit 1934, van Richard Rodgers en Lorenz Hart. Een klassieker voor mensen met een rollator.