’t Is weer voorbij. Morgen, 22 september, wacht het dagelijkse werk weer. En wat beter dan de laatste vakantiedag gewoon te ‘vieren’ met de kinderen, met een paella aan het strand, in plaats van alleen maar te treuren. Waar kun je in Sitges een goede ‘arroz’ eten? wordt me vaak gevraagd door collega’s. Arroz is rijst en staat voor alle rijstgerechten: paella maar ook, meer in de winter, een arroz caldoso, waarbij de rijst ‘drijft’ in de visbouillon; die met bogavante, een soort kreeft, is de allerbeste, ook bij de Picnic, waar ik de mensen altijd naar toe stuur. Geen superdeluxe tent, maar een heerlijk restaurant op tien meter van het strand Bassa Rodona, waar honderden homo’s urenlang bruin liggen te bakken en vooral naar elkaar kijken, naar de sixpacks van de jongsten of naar de prominente buiken van de bears; grappig altijd om te zien hoe ‘verdwaalde’ stelletjes of echtparen met kinderen er hun handdoeken spreiden en na een minuut of 10 ontdekken dat er iets ‘vreemds’ is aan dat strand. Sommigen verkassen dan.

Dat uitzicht is bijna gratis. Voor 25-30 euro heb je bij de Picnic een heerlijke paella, een fles wijn, een nagerecht en koffie, plus misschien nog iets vooraf. Weinig goede plaatsen aan zee in Europa bieden je een dergelijk maal voor dit geld; om het over de kwaliteit op sommige peperdure plekken maar niet te hebben.

Op bovenstaande foto verhult een glas albariño het uitzicht waar ik het eerder over had; mijn favoriete wijn bij dit soort gelegenheden, als de zon nog altijd brandt en de vis om deze witte kanjer van de Rias Baixas in Galicië schreeuwt. Daarna een laatste (?) duik in de zee en vanaf morgen gewoon weer een middagmenu ergens in een eenvoudig barretje in Barcelona.